اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت خواب و شدت درد زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت خواب و شدت درد زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به ام اس شهر تبریز که در سال 1401 عضو انجمن ام اس این شهر بودند تشکیل داد. 30 نفر با داشتن ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (هر کدام 15 نفر). ابزارهای اندازه گیری، پرسشنامه های کیفیت خواب پیتزبورگ و شدت درد مک گیل بودند. اعضای گروه مداخله، در 8 جلسه 5/1 ساعته درمان متمرکز بر شفقت را دریافت کردند؛ ولی گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. داده ها توسط آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.

در پیش آزمون، میانگین و انحراف معیار درمان متمرکز بر شفقت برای کیفیت خواب (49/2±67/17) و برای شدت درد (52/4±73/46)، و در گروه کنترل برای کیفیت خواب (73/1±00/17) و برای شدت درد (94/3±87/45) بود. درمان متمرکز بر شفقت در مقایسه با گروه کنترل، کیفیت خواب (28/2±33/14) و شدت درد (09/5±00/42) زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس را در پس آزمون به ترتیب افزایش و کاهش داد (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر درمان بر کیفیت خواب و شدت درد ماندگار بود (001/0>p).

براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان متمرکز بر شفقت موجب افزایش کیفیت خواب و کاهش شدت درد زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شده است.