بررسی میزان شیوع ریفلاکس وزیکواورترال در اسکن های سیستوگرافی رادیونوکلئیدی مستقیم بیماران مراجعه کننده به مرکز پزشکی هسته ای

عفونت ادراری یکی از شایع ترین علل عفونت درکودکان می باشد. ریفلاکس ادرار از مثانه به حالب (VUR) یکی از ریسک فاکتورهای ماژور برای عفونت ادراری می باشد که می تواند منجر به اسکار کلیه شود. روش های تشخیصی که در حال حاضر برای تشخیص VUR انجام می شود شامل سیستوگرافی با ماده حاجب (VCUG) و سیستوگرافی با ماده رادیونوکلییدی (DRNC) می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان شیوع و شدت ریفلاکس وزیکواورترال در اسکن های سیستوگرافی رادیونوکلییدی مستقیم بیماران مراجعه کننده به مرکز پزشکی هسته ای بیمارستان امام رضا (ع) تبریز می باشد.

بیماران با علایم بالینی و آزمایشگاهی عفونت مجاری ادراری (UTI) ارجاع داده شده از طرف پزشکان مربوطه تحت انجام اسکن DRNC قرار گرفته و در مراحل filling، post filling، voiding و post voiding از ناحیه مثانه، حالب ها و کلیه ها تصویربرداری دینامیک انجام شد. در نهایت تمامی اسکن ها توسط پزشک متخصص از نظر وجود یا عدم وجود ریفلاکس وزیکواورترال و درجه بندی آن مورد بررسی قرار گرفته و گزارش شدند.

میزان شیوع VUR برابر 29/3 درصد در بین 300 بیمار مورد مطالعه مشاهده شد. بیشتر موارد VUR یک طرفه (63/6 درصد) بوده و در بین موارد یک طرفه درگیری سمت چپ (42 درصد) به طور معنی داری بیشتر بود (0/022=p). شایع ترین گرید درگیری در موارد یک طرفه مربوط به گرید B و در موارد دو طرفه مربوط به گرید C بود. بیشترین تعداد VUR در گروه سنی زیر 1 سال با فراوانی 30 مورد (10 درصد) و سپس 1 تا 4 سال و 5 تا 8 سال هر کدام با فراوانی 26 مورد (8/67 درصد) مشاهده شد ولی تفاوت آماری معنی داری بین گروه های سنی در شیوع VUR مشاهده نشد (0/198=p).

می توان نتیجه گرفت که با تکرار DRNC یا VCUG در کودکان با عفونت ادراری که در سیستوگرافی اولیه VUR نداشته اند احتمال کشف VUR وجود داشته و در این راستا DRNC ارزش بیشتری در مقایسه با VCUG ایفا می کند.