ارزیابی عملکرد قشر شنوایی در بیماران دیابتی نوع یک با استفاده از پاسخ دیررس شنیداری ‏

دیابت اختلال شایعی است که منجر به عوارض متعددی از جمله اختلالات سیستم عصبی شنوایی مرکزی (CANS Central Auditory Nervous System;) می شود. پاسخ دیررس شنیداری (Auditory Late Latency Response; ALLR) رویکرد نوروفیزیولوژیک خوبی در ارزیابی عملکرد CANS است. این مطالعه با هدف مقایسه ALLR در بیماران دیابتی وابسته به انسولین (نوع 1) و افراد عادی انجام شد.

در این مطالعه توصیفی تحلیلی و غیر مداخله ای، ALLR با استفاده از تون برست 1000 هرتز بر روی 25 بیمار دیابتی نوع یک و 25 فرد سالم همسان از نظر تحصیلات و جنس (شامل 12 مرد و 13 زن در هر دو گروه) با میانگین سنی 4/1 ±28/76 سال در بیماران و 3/6 ± 29/68 سال در گروه شاهد که از لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشتند (0/475=p)، اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t و آزمون همبستگی پیرسون (Pearson Correlation Tests; PCT) با استفاده از نرم افزار SPSS 17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین نهفتگی و دامنه ALLR در بیماران دیابتی در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری داشت (0/001>p). همچنین ارتباط قوی بین تاخیر ALLR و HbA1c و مدت زمان ابتلا به دیابت مشاهده شد (0/001>p).

افزایش معنی دار نهفتگی و کاهش معنی دار دامنه ALLR در بیماران دیابتی نشان می دهد که پردازش اطلاعات شنوایی قشر مغز کندتر از افراد عادی است.