تاثیر دو نوع تمرین تناوبی بر رابطه بین آمادگی قلبی-عروقی و نشانگرهای زیستی آتروژنیک با فشارخون در زنان دارای اضافه وزن و چاق

چاقی و به ویژه چاقی نواحی مرکزی بدن به عوامل خطرزا در بیماری های قلبی-عروقی همچون فشار خون و هایپرلیپیدمی وابسته است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه فشار خون با سطوح سرمی سالوسین بتا، پروتیین شبه آنژیوپویتین نوع3، نیمرخ لیپیدی و شاخص های آنتروپومتریک در پی هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت های متفاوت در زنان دارای اضافه وزن و چاق بود.

در این تحقیق 30 زن غیرفعال در سه گروه ده نفری به شکل هدفمند تقسیم شدند: گروه کنترل (میانگین سنی 7/28 سال kg/m2, 29/3± 42/30=شاخص توده بدنی)؛ گروه تمرین تناوبی با شدت متوسط (میانگین سنی 2/30 سال kg/m2, 75/3±19/31=شاخص توده بدنی) و گروه تمرین تناوبی با شدت زیاد (میانگین سنی 9/28 سال kg/m2, 83/3 ±17/30=شاخص توده بدنی). آزمودنی های گروه های تمرینی، به مدت هشت هفته در تمرینات تناوبی رکاب زدن با شدت های متفاوت شرکت داشتند. نمونه گیری 48 ساعت پیش از اولین جلسه تمرینی برای اندازه گیری مقادیر اولیه و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین به منظور اندازه گیری تغییرات صورت گرفت و با روش الایزا مقادیر سرمی سالوسین بتا و  پروتیین شبه آنژیوپویتین نوع3 تعیین شد. از آزمون های تحلیل واریانس عاملی و ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی داده استفاده شد. 

یافته های همبستگی بین متغیرها نشان دهنده وجود همبستگی مثبت و معناداری میان فشار خون و پروتیین شبه آنژیوپویتین نوع3، دور کمر، نسبت دور کمر به دور باسن، سالوسین بتا و همبستگی وارونه و معناداری میان فشار خون و لیپوپروتیین های با چگالی بالا  بود. پس از  هشت هفته تمرین تناوبی، نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس عاملی حاکی از کاهش معنادار سطوح پروتیین شبه آنژیوپویتین نوع3، سالوسین بتا، تری گلیسیرید، وزن، دور کمر، نسبت دور کمر به قد، شاخص توده بدنی، فشار خون سیستولی و افزایش معنادار سطوح لیپوپروتیین های پرچگال در گروه های تمرینی است، اما در سطوح سرمی لیپوپروتیین های کم چگال و مقادیر مربوط به فشار خون دیاستولی و نسبت دور کمر به دور باسن تغییر معناداری متعاقب مداخلات تمرینی مشاهده نشد. 

انجام تمرینات تناوبی  که از شدت کافی برخوردار باشند، با بهبود ترکیب بدنی و کاهش برخی پروتیین های سرمی مرتبط با فشار خون می تواند در بهبود سطح سلامت افراد موثر باشد.