اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح فعال کننده RNA گیرنده استروئیدی بافت چربی و شاخص مقاومت به انسولین در موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع دو

RNA گیرنده استروییدی (SRA) از جمله RNAهای طویل کدگذاری نشده است که در هموستاز گلوکز و مقاومت به انسولین نقشی دو گانه دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر شش هفته تمرینات تناوبی شدید بر سطوح RNA گیرنده استروییدی بافت چربی و شاخص مقاومت به انسولین در رت های دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب و تزریق استرپتوزوتوسین بود.

20 سر رت نر نژاد ویستار (10-12 هفته و با وزن 300-200 گرم) انتخاب شدند و دیابت نوع دو به دنبال شش هفته رژیم غذایی پرچرب و سپس تزریق استرپتوزوتوسین القا گردید. آن گاه، رت های چاق دیابتی شده به شیوه تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. رت های دیابتی در گروه تجربی در شش هفته تمرینات تناوبی شدید دویدن روی تردمیل با تکرارهای 40 ثانیه ای در سرعت 35-25 متر بر دقیقه با 2 دقیقه استراحت فعال بین هر تکرار شامل دویدن در سرعت 10 متر در دقیقه)، 30 دقیقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته شرکت کردند. همه رت ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی تشریح شده و سطوح SRA یافت چربی، سطوح سرمی انسولین و گلوکز ناشتای خون با استفاده از روش آزمایشگاهی مناسب مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و زوجی و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری کمتر از 05/0 انجام شد.

اجرای شش هفته تمرینات تناوبی شدید ضمن کاهش معنی دار RNA گیرنده استروییدی بافت چربی (001/0=P)، با کاهش معنی دار در سطوح سرمی انسولین (000/0=P)، گلوکز ناشتای خون (000/0=P)، شاخص مقاومت به انسولین (000/0=P) و وزن بدن (028/0=P) در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل همراه بود. علاوه بر این، اجرای شش هفته تمرینات تناوبی شدید در گروه تجربی با کاهش معنی دار وزن بدن در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون همراه بود (000/0=P). با این همه، بنابر نتایج آزمون همبستگی پیرسون ارتباطی معنی دار بین تغییرات سطوح RNA گیرنده استروییدی بافت چربی پس از شش هفته تمرینات تناوبی شدید با تغییرات هیچکدام از شاخص های مورد بررسی مشاهده نشد (05/0<P).

چنین به نظر می رسد اجرای شش هفته تمرینات تناوبی شدید ضمن کاهش سطوح RNA گیرنده استروییدی در بهبود ترکیب بدن و مقاومت به انسولین نقش دارد. از آنجا که مطالعات بر وجود ارتباط مستقیم بین بیان ژنی RNA گیرنده استروییدی بافت چربی با شاخص های تن سنجی و متابولیکی هم چون شاخص توده بدنی، درصد چربی بدن، انسولین سرم و مقاومت به انسولین اذعان دارند، و الگوی بیان ژنی RNA گیرنده استروییدی در بافت چربی عمدتا با شاخص های ایمنی هم خوانی دارد که ذاتا پیش برنده التهاب هستند؛ جهت درک بهتر سازوکار درگیر انجام مطالعات بیشتر ضروری به نظر می رسد.