تبیین پارامترهای اثرگذار بر کاهش مصرف انرژی در مسکن شهری (مورد پژوهی:منطقه 4 شهر تبریز)

مصرف انرژی مسکونی یکی از بزرگ ترین حوزه های مصرف انرژی در جهان است و در میان تمام مصرف های انرژی، مصرف انرژی ساختمان بیشترین سهم را دارا می باشد که بیشترین انتشار کربن را به خود اختصاص می دهد. هدف پژوهش حاضر نیز تحلیل تاثیر پارامترهای کاهش میزان مصرف انرژی در مسکن شهری است تا ضمن شناسایی پارامترهای تاثیرگذار در کاهش میزان مصرف انرژی مسکن شهری در منطقه چهار تبریز، راهکارهای عملی برای بهبود و کاهش میزان مصرف انرژی در واحدهای مسکونی در منطقه 4 شهر تبریز شود. پژوهش حاضر ازنظر هدف از نوع کاربردی و ازنظر ماهیت و روش پژوهش از نوع ترکیبی کیفی-کمی است. بخش کیفی شامل شناسایی پارامترهای تاثیرگذار در کاهش مصرف انرژی مسکن شهری در منطقه 4 شهر تبریز از طریق بررسی مبانی نظری و تیوریک پژوهش و انجام تحلیل دلفی با مشارکت 15 متخصص دانشجویان دکتری، کارشناسان اداره مسکن راه و شهرسازی تبریز و کارشناسان امور مسکن، اساتید دانشگاه به عنوان اعضای پانل است. در بخش کمی با استفاده از مدل تحلیل معادلات ساختاری، نوع مولفه ها با توجه به اثرگذاری و اثرپذیری بر سایر مولفه ها مشخص شده است. براساس نتایج به دست آمده از مدل تحلیل عاملی تاییدی، تمامی شاخص های آشکار رابطه قوی بین متغیر پنهان خود دارند؛ به طوری که شاخص های ترکیب خانوار به ترتیب پارامترهای سن سرپرست خانوار (925/0)، تعداد اعضای خانواده 7 ساله یا کمتر(900/0)، تعداد اعضای خانواده 21 تا 8 ساله (833/0)، تعداد اعضا خانوار (828/0)، تعداد اعضای خانواده 22 تا 59 ساله (827/0)، تعداد اعضای خانواده 60 ساله و بیشتر (818/0) را به خود اختصاص داده است.