تبیین نسبت «قاعده طلایی» با مسیولیت مدنی

قاعده طلایی، به عنوان یکی از قواعد بنیادین اخلاق، مقرر می دارد «با دیگران همانطور رفتار کنید که رضایت دارید در وضعیت مشابه با شما رفتار شود». به کارگیری این قاعده در مسیولیت مدنی در قالب «نظریه رفتار غیرنگر»، باعث می شود تا از طریق شناسایی شرایط، عوامل و ارزش ها، تحمیل مسیولیت مدنی توجیه شود و مسیولیت مبتنی بر تقصیر، از حالت عینی و بدون سرزنش خود که ناشی از توجه به رفتار عامل زیان می باشد خارج شود، و به یک حالت ذهنی و فرآیند فکری که انتظار می رود انسان معقول هنگام تصمیم گیری در مورد نحوه رفتارش با دیگران داشته باشد، تمرکز کند و از طریق فراهم آوردن منبعی از ارز ش های مناسب برای عامل معقول، باعث ادغام طرح ها و اولویت های مختلف دیگران در طرح ها و اولویت های عامل زیان شده و انسجام اجتماعی را بهبود بخشد. اگر چه قاعده طلایی، با اعمال نظام مسیولیت محض در فعالیت های فوق العاده خطرناکی، که عامل به طور معقول رفاه خود و دیگران را در نظر گرفته، و با این وجود خطر اتفاق افتاده است سازگار نیست، و در خصوص تصمیمات نامعقول در مورد سطح فعالیت نیز با ارجاع کارکرد مسیولیت محض به نظام تقصیر، اعمال مسیولیت محض را در این موضوعات غیرضروری و غیرقابل توجیه می داند.