تصحیح انتقادی رساله آداب الصوفیه از ابوالقاسم قشیری

تصوف بر مدار آداب تکوین یافت و استوار شد. آداب رفتاری برخاسته از کتاب، سنت و سیره مشایخ است که با پیش زمینه شخصی-اجتماعی جزء سلوک شمرده می شود و در ارتباط با خود (نفس)، حق (ادب مع الله) و خلق تعریف و طبقه بندی می شود. ابوالقاسم قشیری نیشابوری (376-465ق) در «آداب الصوفیه» بعضی از این آداب را به اختصار برشمرده است. وجه اهمیت آداب الصوفیه علاوه بر شناخت منظومه فکری قشیری، به عنوان یکی از ایمه تاثیرگذار صوفیه، در دانستن پسندهای خانقاهیان آن روزگار و همچنین چگونگی تطور مفاهیم عرفانی است. این رساله تعلیمی کم برگ، باوجود اهمیت بسیار و یادکرد فهرست نگاران متقدم و متاخر از آن، تاکنون معرفی و تصحیح نشده است که با دست یابی به دو نسخه کامل و کهن از نیمه اول قرن هشتم، این مهم صورت گرفت. پژوهش حاضر کوشیده است تا با گذری اجمالی بر پیشینه سنت نگارش آداب الصوفیه ، به معرفی این رساله و نسخه شناسی آن بپردازد و متنی مصحح و منقح از آن عرضه کند.