بررسی رابطه مولفه های جمعیت شناختی و بالینی با بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه

دلیریوم یک پدیده ی چندعاملی است، که می تواند تحت تاثیر عوامل دموگرافیک قرار بگیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه مولفه های جمعیت شناسی و بالینی با بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کردستان انجام شد.

مطالعه حاضر در فاصله خرداد 1400 تا مرداد 1401 در استان کردستان و بر روی تعداد 118 نفر از بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. ارزیابی میزان دلیریوم در فاصله ساعات 4 تا 8 بعدازظهر توسط پژوهشگر بررسی شد. بیماران به دو گروه تقسیم شدند و هر دو گروه از نظر بروز دلیریوم با ابزار CAM-(ICU)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با کمک نرم افزار STATA نسخه 12، آنالیز شدند. سطح معناداری P< 0/05 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد.
تجزیه و تحلیل شدند.

اکثر بیماران شرکت کننده در مطالعه، فاقد دلیریوم بودند (78/56 درصد). ارتباط معنی داری بین وضعیت تاهل، سطح تحصیلات و علت بستری با دلیریوم مشاهده شد (p<0/05). همچنین دمای بدن، فشارخون و ضربان قلب با بروز دلیریوم ارتباط آماری معناداری داشتند ( p<0/001).

به دلیل اینکه هسته اصلی پروتکل های مدیریت دلیریوم بر پایه پیشگیری و تشخیص است، بنابراین، ارزیابی و تدوین تاریخچه دقیقی از وضعیت بیماران در قالب مولفه های جمعیت شناختی می تواند در پیشگیری و مدیریت دلیریوم نقش قابل توجهی داشته باشد.