بررسی تاثیر واقعیت درمانی بر پرخاشگری، انعطاف پذیری روان شناختی و خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی دختران نوجوان

دوره نوجوانی دوره شکل گیری ساختار شخصیت است و همه ویژگی های اصلی شخصیت، تمایلات شغلی و ارزش های کاری در این دوره شکل می گیرد. لذا این پژوهش با هدف، بررسی تاثیر واقعیت درمانی بر پرخاشگری، انعطاف پذیری روان شناختی و خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی دختران نوجوان انجام شد.

روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه نوجوانان دختر شهر یزد بودند که در سال تحصیلی 1401-1402 در مقطع دوم متوسطه مشغول به تحصیل بودند و از این تعداد، 2 گروه 16 نفری به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و گروه کنترل تقسیم شدند و به پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1978)، پرسشنامه انعطاف پذیری روان شناختی توسط هیز (2000) و پرسشنامه خودکارامدی تصمیم گیری شغلی بتز و تایلور (1983) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. آزمودنی های گروه آزمایش تحت واقعیت درمانی صورت گروهی، به مدت 2 ماه هفته ای 1 جلسه 60 دقیقه ای قرار گرفتند، اما در این مدت به گروه کنترل هیچ آموزشی داده نشد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک متغیره و سطح معنی داری 0/05< p و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 مورد تحلیل آماری قرار گرفت.

نتایج بررسی نشان داد؛ در متغیر پرخاشگری بین معنی داری رویکرد واقعیت درمانی و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (0/003 > p) ولی در متغیر انعطاف پذیری روان شناختی هیچ اختلاف معنی داری بین میانگین گروه کنترل و مداخله واقعیت درمانی دیده نشد و بین رویکرد واقعیت درمانی و گروه کنترل در متغیر خودکارآمدی شغلی تفاوت معناداری وجود داشت (0/01 > p).

بنابراین، واقعیت درمانی با توجه به ماهیت آموزش مهارت ها بر پرخاشگری و خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی دختران نوجوان موثر بوده است و می توان از نتایج این پژوهش برای بهبود پرخاشگری در نوجوانان دچار بحران هویت استفاده کرد.