اقتصاد سیاسی کیفیت پاسخ گویی به مطالبات در سیاست اصلاح طلبانه در ایران

سیاست اصلاح طلبانه در ایران خود را از گرایش های پوپولیستی متمایز و ادعا می کند که حامل ایده هایی برای نمایندگی و پاسخ گویی کامیاب دموکراتیک به مطالبات متنوع در ایران است. این مقاله با رویکردی پس کاوانه و از منظر اقتصاد سیاسی انتقادی به سراغ پیکربندی سیاست اصلاح طلبانه می رود تا ارزیابی دقیق تری را از میزان هم گرایی این سیاست با گفتارهای پوپولیستی راست و چپ ارایه کند. اقتصاد سیاسی ایران در دهه های اخیر صحنه ی طرح گستره ای از مطالبات بوده که به ندرت مجال یافته اند که از حدود ابراز عدم رضایت از شرایط کنونی فراتر رفته و جایی در برنامه ها، سیاست ها و بدیل پردازی های جریان های اصلی حاضر در میدان ریال پلیتیک بیابند. از سوی دیگر، نظم سیاسی حاکم نیز ویژگی هایی داشته که حاملان سیاست اصلاح طلبانه را به بازاندیشی در منطق پاسخ گویی به آن مطالبات واداشته است. بررسی های این مقاله حاکی از آن هستند که سیاست اصلاح طلبانه از جهت الگوی رقم زدن خیزش های انتخاباتی، تفاوت معناداری با گفتارهای رقیب خود ندارد و با ارزیابی برآمدهای عملی و سیاست گذارانه ی ناشی از سیاست اصلاح طلبانه می توان پیکربندی نظری و عملی کنونی آن را در خدمت بازآمد مکرر «پوپولیسم راست» دانست.