تاثیر آموزش بر عملکرد مردم در بحران زلزله تهران (قبل از بحران)‏

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش بر عملکرد مردم در مرحله قبل از بحران بوده ؛ که از نظر هدف کاربردی و با رویکرد کمی ‏است. قلمرو پژوهش حاضر در زمینه ی مدیریت بحران و زلزله در منطقه ی 20 تهران است. جمع آوری داده ها بصورت مطالعات کتابخانه ای و ‏میدانی بصورت پیمایشی بوده و ابزار پژوهش، پرسشنامه ای با 5 مولفه و 22 گویه بوده است. روایی پرسشنامه با استفاده از نظرات اساتید ‏دانشگاه و پرسنل مدیریت بحران شهرداری و سازمان آتش نشانی مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با توجه به متغییرهای تحقیق، با ‏استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 76/0، 79/0 و 86/0 بدست آمد. ابزار تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرونوف ‏مورد بررسی قرار گرفت.بعد از نرمال بودن متغییرها جهت تحلیل فرضیه های پژوهش از مدل معادلات ساختاری از نرم افزار لیزرل 8/8 ‏استفاده شد.طبق یافته های پژوهش، متغیر ابزار آموزش با میانگین 22/4 در اولویت اول قرار گرفت و متغیر عملکردی ادراک نقش با میانگین ‏‏65/3 در اولویت دوم قرار گرفت. در بررسی نرمال بودن متغیرهای اصلی ابزار آموزشی با 518/0 بیشترین سطح معنی داری را به خود اختصاص ‏داد.همچنین یافته های حاصل از تحلیل عملی نشان داد که بیشترین ضریب همبستگی در ابزار آموزشی به مقدار 744/0 بدست آمد.نتایج ‏نشان داد که آموزش، عملکرد مردم را در برابر زلزله را بهبود می بخشد.همچنین ایجاد تغییر عکس العمل انسان در برابر زلزله با گذشت زمان، ‏تاییدی بر لزوم آمادگی هر شهروند در برابر زلزله بوده و مشخص می سازد که برنامه ریزی منطقی، پیشگیری و آموزش می تواند از پشیمانی های ‏بعدی جلوگیری نماید.‏