نظریه ی علم دینی آیت الله جوادی آملی: تاملاتی در مبانی، چیستی و پاسخ به نقدها

امروزه ایده تولید علم دینی نه تنها در ایران و جهان اسلام، بلکه در جهان غرب ایده ای شناخته شده است. بحث «امکان علم دینی» سابقه ای بیش از دو قرن دارد؛ و ریشه هایش از آغاز شکل گیری بحث جدایی علم و دین و مواجهه و نزاع معارف بشری و معارف مسیحی در غرب رشد کرد؛ و ثمره اش به حاشیه رفتن دین به مدت یک قرن بود. این ایده، جنبش هایی را در جهان غرب و جهان اسلام در حوزه تولید علم ایجاد کرده است که این جنبش ها به طور عمده به سه دیدگاه تقسیم می شوند.گروهی در منابع تولید علم اصالت را به معارف نقلی، گروهی به معارف بشری و علوم تجربی داده اند؛ و گروه سوم هم دو دیدگاه را تایید کرده اند و راه کسب معارف را هم عقل و هم نقل دانسته اند. آیت الله جوادی آملی که از صاحبان اندیشه در این وادی است، دیدگاه سوم را معتبر می دانند و بر حجیت آن در آثار متعدد خود تاکید نموده اند. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی مبانی، چیستی و امکان علم دینی از منظر آیت الله جوادی آملی به همراه تاملاتی در این باره می پردازد. طبق نگرش استاد، علم اگر علم باشد نه وهم و فرضیه محض، هرگز غیر اسلامی نمی شود؛ بنابراین تولید علم دینی نه تنها امری ممکن بلکه ضروری است.