نقد و بررسی شبهات مربوط به ناسازگاری قاعده لطف با شئون و فوائد امام غائب

امامت یکی از اصول اعتقادی شیعه است که دارای مسایل مختلفی از جمله وجوب تعیین یا نصب امام است، متکلمان امامیه با ادله مختلف، قایل به وجوب عقلی نصب امام از طرف خداوند متعال هستند. از جمله این ادله قاعده لطف است. این دیدگاه در طول تاریخ و عصر حاضر توسط مخالفان شیعه مورد هجمه شبهات مختلف قرار گرفته است. از جمله آثاری که در این فضا، به طرح اشکالاتی در زمینه امامت، پرداخته است، کتاب «تیوری امامت در ترازوی نقد» تالیف آقای حجت الله نیکویی می باشد. بخشی از این شبهات مربوط به ناسازگاری قاعده لطف و شیون و فواید امام (ع) در عصر غیبت است. در این مقاله با استفاده از روش عقلی_تحلیلی، ابتدا تقریر دلیل لطف برای اثبات ضرورت امامت بیان شده و سپس پنج شبهه مطرح شده درباره شیون و فواید امام را پاسخ گفته ایم و اثبات کردیم که امام لطفی است که بر اساس حکمت الهی نصب او واجب است و غیبت امام، با لطف بودنش ناسازگار نیست و علی رغم محرومیت مردم از برکات حضور او، این مساله مانع بهره مندی ایشان از برکات وجودی امام در عصر غیبت نمی باشد؛ بلکه صرف وجود امام باعث ثبات و استقرار زمین است و ایشان باعث امنیت اهل زمین و واسطه فیض الهی است و انسان ها همانند خورشید پشت ابر از او بهره مند می شوند.