قواعد حاکم بر دریانوردی در دریای آزاد با نگاهی به عملکرد نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران از اقیانوس هند تا ماموریت ناوگروه 360

حقوق دریاها همواره امکان حل و فصل رویکردهای متناقض به موضوعات مبتلابه در دریا را فراهم نموده و اطمینان حقوقی در آزادی خطوط کشتیرانی در دریای آزاد را تضمین می کند. اگرچه برخی دولت ها رویکردی متنقاضی در این امر داشته باشند اما در نهایت می بایستی به قواعد حقوقی چه از نوع قراردادی و چه عرفی احترام بگذارند. نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران در راستای تامین منافع ملی، بین امللی و تامین امنیت دریایی (مبارزه با دزدان دریایی و تروریسم دریایی)، حمایت از خطوط کشتیرانی تجاری کشور و... و نیز براساس راهبرد تعیین شده در ساختار حاکمیتی جمهوری اسلمی ایران و به استناد اسناد بالادستی و در چهارچوب حقوق بین الملل دریاها، در عرصه آب های بین المللی حضور یافته است. اما در این بین برخی از کشورها از قبیل؛ آمریکا، استرالیا، فرانسه و... تلاش داشته اند در راستای جلوگیری از حضور نیروی دریایی ارتش در آب های بین المللی، به ویژه ماموریت ناوگروه 360 با تفسیر دوگانه از قواعد حقوق بین الملل دریاها و اعمال سیاست های تحریمی از این حضور ممانعت به عمل آورند. ازاین رو هدف از این تحقیق بررسی قواعد حاکم بر آزادی دریانوردی در دریای آزاد، و بررسی عملکرد نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران از اقیانوس هند تا اجرای ماموریت ناوگروه 360 می باشد، که این مختصر تلاش می دارد به این سوال که آیا عملکرد نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران از اقیانوس هند تا ماموریت ناوگروه 360 در چهارچوب حقوق بین الملل دریاها بوده است؟ پاسخ دهد. روش تحقیق نوشتار حاضر روش توصیفی تحلیلی، و روش جمع آوری اطلاعات روش کتابخانه ای-استنادی می باشد. براساس یافته های تحقیق، علیرغم تلاش های نافرجام و نقض قواعد حقوق بین الملل از سوی آمریکا و دیگر کشورهای هم پیمان آن، عملکرد جمهوری اسلامی ایران با رعایت و احترام به قواعد حقوق بین الملل دریاها بوده و ماموریت های مذکور را با اقتدار در عرصه بین المللی به اجرا در آورده است.