بررسی عوامل مرتبط با دلیریوم در بیماران و مراقبین خانوادگی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه: یک مطالعه مقطعی

دلیریوم، تجربه ناخوشایندی برای بیمار و خانواده آنها است که عوارضی را برای آنها به همراه دارد. تشخیص زود هنگام دلیریوم مستلزم دانش و آگاهی پزشکان و پرستاران بخش های مراقبت ویژه از ماهیت نشانگان دلیریوم، علایم بیماری و عوامل موثر بر بروز این سندرم است. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل مرتبط با دلیریوم در بیماران و مراقبین خانوادگی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شده است.

در این مطالعه مقطعی در سال 1402، تعداد 256 جفت از بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران و مراقبین خانوادگی آنان به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه شامل اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه CAM-ICU و پرسشنامه Sour Seven استفاده شد.

بیماران شرکت کننده در پژوهش با میانگین سنی 17/07 ± 75/41 و اکثرا آقا (55 درصد) با میانگین تعداد روز بستری برابر با 8/82 ± 11/48 بودند. دلیریوم در 210 مورد از بیماران (81/7 درصد) مثبت گزارش شد. مراقبین خانوادگی با میانگین سنی 14 ± 42/25 و اکثرا خانم (66/9 درصد) بودند. تعداد 171 نفر (66/5 درصد) از مراقبین خانوادگی علایم دلیریوم را گزارش کرده بودند. بین جنس و تعداد روز بستری با بروز دلیریوم در بیماران و مراقبین خانوادگی ارتباط معنادار دیده شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد بین دلیریوم بیماران و دلیریوم در مراقبین خانوادگی ارتباط معنادار آماری وجود دارد (0/5>P).

با توجه به میزان بالای دلیریوم گزارش شده در بیماران و مراقبین بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه، شناسایی و غربالگری دلیریوم اهمیت زیادی دارد. با اطلاع از مشخصات فردی و عوامل مرتبط با بروز دلیریوم شناسایی شده در این مطالعه و تا حد امکان اصلاح برخی موارد و یا حمایت از مراقبین می توان زمینه را برای ارتقاء کیفیت مراقبت در سیستم مراقبتی آماده ساخت.