ادبیات نهج البلاغه در تربیت مرد و زن در جامعه

جایگاه زن و مرد در خانواده از دیر باز مورد توجه مسلمانان بوده است که متون آن را می توان در قران و نهج البلاغه کاوید. در نگاه دین، انسان موجودی است که از طرف خداوند جانشین او برای زمین گردیده و تربیت او -اعم از زن و مرد- باید در مسیر رسیدن به این هدف باشد. عواملی چون محیط طبیعی، محیط خانواده، اجتماع ، معاشرت و دوستان تاثیر زیادی بر تربیت فرد دارند. ادبیات بزرگان قوم نیز می تواند در تربیت مردم موثر باشد. امام علی (ع) -طبق متن نهج البلاغه- رهنمودهایی برای زنان و مردان دارد تا جامعه را از آسیب های روانی ناشی از روابط ناشایست حفظ نماید. از جمله لوازم اصلاح روابط مرد و زن در جامعه، مهار شهوت جنسی و استفاده صحیح از ابزارهایی است که خداوند در اختیار انسان قرار داده ؛ مانند چشم، گوش ، زبان ،رفتار و عملکرد انسانهااست. در جاهلیت پیش از اسلام و جاهلیت مدرن؛ زنده به گور کردن فرزندان مخصوصا دختران ،چند همسری، ازدواج با زن پدر ،ازدواج با محارم،پیروی از شیطان ،بی عفتی ،شایعه پراکنی وجود داشت. این مقاله با شیوه ای توصیفی- تحلیلی به نقل و تحلیل کلام امام علی (ع) در تربیت اخلاقی زن و مرد و بررسی تاثیر آن درایجاد سبک زندگی سالم در جامعه و مقایسه آن با روش های جاهلی می پردازد.