تاثیر پلاسمای سرد بر عملکرد و غلظت آهن و روی در ذرت (Zea mays L.)

امروزه در بخش کشاورزی، استفاده از فن آوری های پیشرفته و کارآمد به منظور افزایش بهره وری و کسب موقعیت اقتصادی بهتر، ضرورتی اجتناب ناپذیر به شمار می آید. در میان روش های متعددی که در جهت بهبود، افزایش کمیت و کیفیت محصولات کشاورزی مورد توجه قرار گرفته اند، پلاسمای سرد، تکنیکی جدید، دوست دار محیط زیست و اقتصادی است که افق های امیدبخشی را در این حوزه ایجاد کرده است. پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر پلاسمای سرد بر عملکرد و جذب عناصر آهن و روی در ذرت انجام گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل سه نوع بذر (غیر پلاسمائی، پلاسمائی خشک و پلاسمائی مرطوب)، دو نوع آب آبیاری (آب مقطر و آب پلاسمائی) و دو سطح محلول پاشی (عدم محلول پاشی و محلول پاشی دو عنصر آهن و روی) بود که به صورت فاکتوریل در قالب یک طرح کاملا تصادفی و با 3 تکرار، در گلخانه تحقیقاتی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی اجرا شد. هشت هفته پس از کشت، اندام هوائی گیاهان مربوط به هر گلدان به طور مجزا از یک سانتی متری سطح خاک برداشت، به آزمایشگاه منتقل، عملیات شستشو، خشک کردن، اندازه گیری وزن خشک و اندازه گیری غلظت آهن و روی نمونه ها، توسط دستگاه جذب اتمی انجام گردید. نتایج نشان داد که مصرف آب پلاسمائی تاثیر معنی داری بر غلظت آهن، روی و مقدار عملکرد اندام هوائی ذرت نداشت ولی پلاسمائی نمودن بذور به روش مرطوب تاثیر معنی داری بر غلظت عنصر روی و میزان عملکرد داشت به طوری که بالاترین غلظت روی و مقدار عملکرد در گیاهانی مشاهده شد که بذور آنها پلاسمائی مرطوب بوده، و همزمان محلول پاشی شده بودند. با این وجود برای افزایش غلظت روی و آهن، پلاسمائی نمودن بذور نتوانست جایگزین روش محلول پاشی گردد. در مجموع و براساس نتایج حاصل، پلاسمائی نمودن مرطوب بذور، به طریقی- غیر از افزایش غلظت دو عنصر آهن و روی- می تواند سبب بهبود عملکرد گیاه گردد.