مدل سازی استراتژی های کاهش خطرات حسابداری ابری با رویکرد ساختاری-تفسیری

حسابداری ابری نه تنها خطرات خاصی را برای فرآیند حسابداری معرفی می کند، بلکه برخی از خطرات شناخته شده مرتبط با دیگر برنامه های کاربردی مبتنی بر ابر بارزتر هستند. با توجه به اهمیت زیاد استراتژی های کاهش خطرات در پذیرش حسابداری ابری، هدف پژوهش حاضر بررسی استراتژی های کاهش خطرات حسابداری ابری در ایران با استفاده از روش مدلسازی ساختاری-تفسیری است. روش شناسی پژوهش ترکیبی از روش کیفی و کمی است که برای جمع آوری مولفه های استراتژی های کاهش خطرات حسابداری ابری از روش کیفی از طریق بررسی مبانی نظری و تئوریک و انجام تحلیل دلفی فازی با مشارکت 16 نفر از اعضای هیئت علمی رشته حسابداری به عنوان خبره انجام شده و در بخش کمی نیز از طریق تشکیل ماتریس خود تعاملی ساختاری به دنبال مدلسازی ساختاری- تفسیری است که در این بخش با مشارکت 12 اعضای هیئت علمی رشته حسابداری انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد اساسی ترین استراتژی های کاهش خطرات حسابداری ابری بر اساس اولویت بندی انجام شده تدوین طرح پذیرش است. همچنین در بالاترین سطح و کم اثرترین استراتژی های کاهش خطرات حسابداری ابری ارائه آموزش به موقع و کافی برای کارکنان است. استراتژی تدوین طرح پذیرش مهترین استراتژی کاهش خطرات حسابداری ابری است و باید بیشتر از سایر استراتژی ها مورد توجه قرار گیرد. یافته های پژوهش می تواند خلاء تحقیقاتی موجود در حوزه حسابدرای ابری را پوشش داده و برای مدیران در امر تصمیم گیری مفید باشد