بررسی الگوی مقاومت دارویی گونه های درماتوفیت جداشده از 27 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان پوست رازی

به موازات افزایش موارد ابتلا به درماتوفیتوزیس بدن و درماتوفیتوزیس کشاله ران، موارد گونه های مقاوم به داروهای ضدقارچی به ویژه تربینافین رو به افزایش است. مطالعه حاضر به منظور بررسی الگوی مقاومت دارویی گونه های درماتوفیت جداشده از 27 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان پوست رازی طراحی شد.

روش اجرا: 

نمونه پوسته بیماران از ناحیه کشاله ران، باتک و بدن از حاشیه فعال ضایعه جمع آوری شد. مقداری از نمونه پوسته بیمار زیر میکروسکوپ، ازنظر وجود آرتروکنیدی و هایف قارچی بررسی شد. کشت بروی محیط اختصاصی سابورو دکستروزآگار 2% همراه با کلرامفنیکل و سیکلوهگزامید جهت تعین هویت اولیه گونه های درماتوفیتی، از خصوصیات مرفولوژیک استفاده شد. برای شناسایی دقیق ترایکوفایتون های جداشده از پوسته بیماران به روش ژنوتایپینگ (مولکولی)، از آغازگر های ITS1 و ITS4 (آغازگرهای یونیورسال) استفاده شد. انجام تست حساسیت دارویی میکرودایلوشن براث طبق پروتکل CLSI-M38-3rd ed - برای ایزوله های درماتوفیتی نسبت به داروهایتربینافین، اریتروکونازول، فلوکونازول و وریکونازول انجام شد.

25 بیمار با جدایه ترایکوفایتون ایندوتینه آ آلوده شده بودند. 2 بیمار با جدایه ترایکوفایتون اینتردیجیتال آلوده شده بودند. در مطالعه حاضر 27/4 (81/14%) از بیماران دارای مقاومت ضدقارچی (1 میکروگرم در میلی لیتر³حداقل غلظت مهار رشد قارچ برای تربینافین) بودند.

عدم انجام معاینات قارچ شناسی قبل از شروع درمان می تواند منجر به تشخیص اشتباه شود. عدم استفاده از تست حساسیت ضدقارچی مدیریت موارد مقاوم به درمان را چالش برانگیز می کند. ترکیبات درمانی ناکافی و نامناسب می تواند تعداد گونه های مقاوم در سراسر جهان را افزایش دهد.