تاثیر یک دوره فعالیت ورزشی هوازی به همراه رژیم غذایی پر چرب بر سطوح سرمی استراحتی رزیستین و نسبت لپتین به آدیپونکتین رت های نر

با توجه به نقش رزیستین، لپتین و آدیپونکتین در فعالیت های سوخت و سازی به ویژه در ارتباط با فعالیت ورزشی و بافت چربی و تحقیق های اندک در این زمینه،  تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر یک دوره فعالیت ورزشی هوازی به همراه رژیم غذایی پر چرب بر سطوح سرمی استراحتی رزیستین و نسبت لپتین به آدیپونکتین رت های نر انجام شد.

نوع پژوهش در مطالعه حاضر، تجربی بود. تعداد 28 سر رت نر نوجوان در سن چهار هفتگی به طور تصادفی به چهار گروه: رژیم معمولی کنترل (N = 7)، رژیم معمولی تمرین (N = 7)، رژیم پرچرب کنترل (N = 7) و رژیم پرچرب+  تمرین (N = 7) تقسیم شدند. گروه تغذیه پر چرب به مدت 30 روز تحت رژیم غذایی پرچرب (kcal/g 5/817  :HF) قرار گرفتند. از شصتمین روز زندگی رژیم غذایی با چربی معمولی (kcal/g 3/801 :NF) اعمال شد. برنامه فعالیت ورزشی هوازی به مدت چهار هفته سه بار در هفته (12 جلسه و از روز هفتادم تا نود و هشتم زندگی) و 40 دقیقه با سرعت (cm/s50) به مدت 40 دقیقه انجام شد. برای سنجش پارامترهای بیوشیمیایی رزیستین، آدیپونکتین و لپتین از روش الایزا استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس عاملی برای آنالیز آماری استفاده شد. در صورت نیاز به مقایسه های تعقیبی برای مقایسه دو به دوی گروه ها، با توجه به نتایج آزمون لون، از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

نتایج نشان داد رژیم غذایی پرچرب سبب افزایش معنادار (0/001=P) سطوح سرمی لپتین (1/12 ± 12/77)، نسبت لپتین به آدیپونکتین (0/13 ± 0/62) و رزیستین (0/58 ± 4/22) و کاهش معنا دار (0/01=P) آدیپونکتین (4/28 ± 21/12) رت های نر شد؛ با این حال، فعالیت ورزشی هوازی با افزایش معنادار (0/003=P)  سطوح سرمی لپتین (0/96 ± 6/17)، نسبت لپتین به آدیپونکتین (0/03 ± 14/0) و رزیستین (0/69 ± 2/42) و افزایش معنا دار (0/001=P=) آدیپونکتین (4/9 ± 42/74) رت های نر همراه شد.

به نظر می رسد مداخله فعالیت ورزشی هوازی آثار مفیدی بر سطوح آدیپونکتین، لپتین و رزیستین و نسبت لپتین به آدیپونکتین در کنار رژیم غذایی پرچرب دارد. از سویی، رژیم غذایی پرچرب با آثار سوء بر سطوح این سایتوکاین ها و رزیستین همراه است.