تاثیر تمرین اینتروال شدید در مقایسه با تمرین هوازی با شدت متوسط طی یک دوره رژیم غذایی کتوژنیک بر اشتها، هورمون های اشتها و ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن و چاق

ورزش و رژیم غذایی دو مداخله ی اصلی برای کنترل چاقی هستند. هدف مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر تمرین اینتروال شدید طی رژیم کتوژنیک (HIIT-KD) و تمرین هوازی مداوم با شدت متوسط طی رژیم کتوژنیک (MICT-KD) بر اشتها و هورمون های اشتها و ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن و چاق بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است. 36  زن غیرفعال دارای اضافه وزن یا چاق در مطالعه شرکت کردند و به طور تصادفی، به سه گروه رژیم غذایی کتوژنیک (KD)، MICT-KD و HIIT-KD تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت شش هفته و هر هفته، سه جلسه تمرین دویدن به صورت اینتروال با شدت 85 تا 95 درصد ضربان قلب بیشینه و مداوم  با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه همراه با پیروی از رژیم کتوژیک انجام دادند. برای اندازه گیری هورمون ها، خون گیری ناشتا در قبل و بعد از مداخله انجام شد. ترکیب بدنی با روش بیوایمپدنس الکتریکی و اشتها با مقیاس آنالوگ بصری اندازه گیری شد. از آزمون ANOVA دوراهه ی ترکیبی به همراه آزمون تعقیبی بونفرونی برای آنالیز آماری استفاده شد.

در سطح سرمی لپتین، گرلین آسیل دار، نسبت لپتین به گرلین بین سه گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0> P). احساس گرسنگی، سیری و میزان سیری بین سه گروه تفاوت معنی داری نداشت (05/0> P). تمایل به خوردن غذا در گروه MICT-KD نسبت به دیگر گروه ها کاهش معنی داری نشان داد (001/0=P). وزن بدن، درصد چربی بدن، آب بدن و حجم عضلات بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت (05/0> P).

بین دو نوع تمرین طی رژیم کتوژنیک، تفاوتی در هورمون های اشتها و ترکیب بدنی در زنان دارای اضافه وزن یا چاق وجود نداشت. همچنین، هر دو نوع تمرین طی رژیم کتوژنیک هیچ گونه برتری نسبت به رژیم کتوژنیک به تنهایی نداشتند. تمایل به خوردن در گروه MICT-KD نسبت به دو گروه دیگر کاهش یافته بود.