بررسی تاثیر آموزش مجازی خودمدیریتی مهارت های ارتباطی بر استرس شغلی و میزان خشونت علیه کارکنان اورژانس بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، در سال 1400

پرسنل اورژانس به دلیل ماهیت فعالیتشان ممکن است که در معرض خشونت در محیط کار قرار گیرند و استرس شغلی در آنها ‏افزایش یابد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مجازی خودمدیریتی مهارت های ارتباطی بر استرس شغلی و میزان خشونت ‏علیه کارکنان اورژانس بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد.‏

در این مطالعه نیمه تجربی، 60 نفر از کارکنان اورژانس به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی، به 30 نفر ‏در گروه آزمون و 30 نفر در گروه کنترل تقسیم شدند و در دو مرحله پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی و زمینه ای، استرس ‏شغلی بیمارستانی و خشونت محل کار در بخش سلامت را تکمیل کردند. بعد از تکمیل پرسشنامه ها در مرحله اول، مداخله به مدت ‏‏6 هفته و هر هفته یک سرفصل به گروه آزمون داده شد. داده ها نرم افزار SPSS نسخه 21 با آزمون های کای اسکور، کروسکال ‏والیس و ویلکاکسون تجزیه وتحلیل گردید.‏  

نتایج نشان داد که میانگین استرس شغلی قبل از مداخله در بین دو گروه مداخله و کنترل اختلاف معناداری نداشتند (117/0= ‏p‏)؛ ‏اما در بعد از مداخله، میانگین نمره استرس شغلی در بین دو گروه مداخله و کنترل اختلاف معناداری داشتند (034/0= ‏p‏)؛ در گروه ‏مداخله فراوانی تجربه خشونت فیزیکی، خشونت روانی (لفظی) در بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله بیشتر از گروه کنترل ‏کاهش یافته بود. همچنین فراوانی تجربه خشونت جنسی و نژادی در گروه کنترل بیشتر از گروه مداخله کاهش یافته بود؛ اما از نظر ‏آماری معنی دار نبود.‏

بر اساس نتایج پژوهش حاضر، آموزش مجازی خودمدیریتی مهارت های ارتباطی توانسته است بر استرس شغلی تاثیر بگذارد اما بر ‏میزان خشونت علیه کارکنان اورژانس تاثیر نداشته است؛ بنابراین تهیه برنامه آموزشی جامع عوامل موثر بر خشونت علیه کارکنان ‏اورژانس، در کنار مهارت های ارتباطی و انجام مداخلات آموزشی در مدت زمان طولانی تر پیشنهاد می شود.‏