نقش دولت در تامین توسعه پایدار محیط زیستی در ایران

آموزه توسعه پایدار بر این اصل اساسی استوار است که افراد بشر موظف هستند از منابع طبیعی زمین به نحوی بهره برداری کنند که ضمن برآوردن خواسته ها و نیازهای خود (مصرف معقول درون نسلی) به منابع مورد نیاز نسل های آینده (مصرف معقول میان نسلی) آسیبی نزده و محیط زیست خود و دیگر موجودات زنده را با خطر مواجه نسازند. برای این منظور، در قالب جرم شناسی سبز، قوانین و مقرراتی برای مقابله با تهدیدهای زیست محیطی تدوین و اجرا شده اند. بر این اساس، در این نوشتار در پی پاسخ به این مسئله هستیم که «در ایران با لحاظ کردن رویکرد جرم شناسی سبز در حفظ محیط زیست سالم و پاک در درون قلمرو خود،  دولت چه نقشی در توسعه پایدار زیست محیطی کشور ایفا می کند؟» در پاسخ به این پرسش و با در نظر گرفتن مباحث مربوط به توسعه پایدار و حفظ محیط زیست، این فرضیه پژوهشی را مطرح می شود که دولت ایران به دلیل الزام های قانونی بین المللی و داخلی در حفظ محیط زیست سالم برای مردم و با توجه به جرم انگاری آسیب ها و تخریب های زیست محیطی، می تواند نقشی مثبت و فعال در توسعه پایدار کشور داشته باشد. همچنین یافته های پژوهش حاکی از صحت فرضیه ی پژوهش می باشد. روش پژوهش در این نوشتار توصیفی- تحلیلی است و متناسب با آن شیوه گردآوری داده نیز کتابخانه ای و بهره گیری از اسناد و متون موجود است.