ارزیابی نقاط داغ سیل ناگهانی از طریق دانش محلی و ظرفیت جمع سپاری سیل

دانش پیچیده جوامع محلی در مورد چرخه کامل مدیریت ریسک بالیا در پژوهشهای مختلف به اثبات رسیده است. بااین حال، ادبیات علمی هنوز فاقد مطالعاتی است که چگونگی استفاده از دانش محلی  (LK) و قابلیتهای مردم محلی را برای جمعسپاری در مطالعات سیستمهای هشدار زودهنگام سیل  (FFEWS) موردبررسی قرار دهد. ازاینرو هدف اصلی این پژوهش بررسی ظرفیت جمعسپاری ساکنان محلی برای FFEWS و شناسایی نقاط داغ سیلهای ناگهانی (FFHs) با استفاده از LK در یک منطقه مستعد سیل در شمال شرق ایران است.

در این پژوهش پرسشنامهای با سه بخش مختلف طراحی شد. بخش اول مربوط به ویژگیهای فردی به عنوان متغیرهای مستقل بود، بخش دوم مرتبط با به LK ساکنان در تعیین FFH ها، نوع و زمان غالب وقوع سیل در منطقه بود که از طریق پرسیدن سواالت باز با پاسخ کوتاه صورت گرفت. بخش آخر نیز مربوط به ارزیابی ظرفیت ساکنان محلی برای جمع سپاری سیل ناگهانی (FFC) بود که از طریق پرسیدن سوالات با طیف لیکرت 0-5 انجام شد. نظرسنجیهای عمومی پرسشنامه به صورت حضوری و از طریق مصاحبه شفاهی و بحث زنده تکمیل شد.

نتایج نشان داد که بین ویژگیهای فردی و تمایل و انگیزه افراد برای مشارکت در FFC رابطه معناداری وجود ندارد. مقایسه LK ساکنان با گزارش سیل 31 ساله و مرور منابع نشان داد که LK ساکنان در مورد مکان، نوع و زمان وقوع سیل، در مقیاس محلی بسیار امیدوارکننده بود. نتایج پژوهش بیانگر آن است که پاسخگویان با میانگین امتیاز 23/4 باالترین میزان تمایل برای مشارکت در انتشار پیامهای هشدار سیل را نشان میدهند و مهمترین عامل انگیزشی آنها به مشارکت با میانگین امتیاز 84/4 ،نجات اقوام، آشنایان و انسانها بود.

در اکثر مطالعات قبل که بر توسعه FFEWS متمرکز شدهاند، توجه بسیار کمی به درک نیازهای شهروندان و ارتقای مشارکت آنها شده است. درواقع، یک شکاف تحقیقاتی در مورد روش مشارکت شهروندان و حمایت بالقوه آنها از FFEWS وجود دارد. ازاینرو در این پژوهش سعی شد با بررسی LK ،انگیزه و تمایل ساکنان محلی به مشارکت در جنبه ها و مراحل مختلف FFEWS ،گامی کوچک در جهت پرکردن این شکاف برداشته شود. یافته های ما نشان میدهد که مشارکت افراد محلی در FFEWS جنبه های ناشناخته مختلفی دارد که باید از طریق مطالعات گستردهتر و دقیقتر موردبررسی قرار گیرد.