تجزیه و تحلیل توریسم ورزشی در چهارچوب روش سوات در شهر تهران

صنعت گردشگری در ایران از ظرفیت های بسیار بالایی برای رشد و توسعه برخوردار است. هدف این بررسی تجزیه و تحلیل توریسم ورزشی در چهارچوب روش سوات در شهر تهران بود.

روش شناسی:

 این پژوهش در سه سطح توصیفی، تبیینی و تحلیل چند متغیری با تکنیک های مناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت پاسخ به سوالات تحقیق از روش های آمار ناپارامتریک دوجمله ای (آزمون نسبت) و آزمون فریدمن و جهت تدوین برنامه ریزی استراتژیک توریسم ورزشی استان تهران از مدل SWOT استفاده شد.

تفاوت معنی داری بین اولویتهای نقاط ضعف مشاهده شد (28= df و سطح معنی داری 001/0= p و مقدار خی دو = 009/327). تفاوت معنی داری بین اولویت های نقاط قوت وجود دارد (19= df و سطح معنی داری 001/0= p و مقدار خی دو = 432/43). تفاوت معنی داری بین اولویت های تهدیدها وجود دارد (22= df و سطح معنی داری 001/0= p و مقدار خی دو = 012/149).

نتایج نشان داد که نقاط قوت توریسم ورزشی در شهر تهران شامل: وجود سیستم حمل و نقل مناسب، دسترسی به خدمات رفاهی، تفریحاتی و تسهیلاتی با قیمت مناسب، توانایی شرکت در لیگ های ملی ورزشی، مراکز آبی مطلوب (دریا، دریاچه، رودخانه و استخرهای شنا) مطلوب و... است. همچنین فرصت های اصلی شامل: نشر اصول فلسفه اسلامی و آیین ایرانی از راه توسعه توریسم، وجود زمینه برگزاری جشنواره های ورزشی، ایجاد بستر ارتباط نزدیک با شهرها و کشورهای همسایه و... به عنوان متغیرهایی محسوب می شوند که زمینه را برای توسعه توریسم ورزشی هموار می سازند و همچنین برخی از مولفه ها تاثیر مثبت و مطلوبی از توسعه توریسم ورزشی می پذیرند. این تاثیرگذاری و تاثیرپذیری عمدتا خارج از قلمرو ورزش و توریسم ورزشی است و به منظور برنامه ریزی جهت توسعه این صنعت باید کلیه نقاط ضعف و قوت و تهدیدات و فرصت ها مورد بررسی موشکافانه قرار گیرد. در بخش مربوط به نقاط ضعف توریسم ورزشی یافته های این مطالعه نشان داد که عدم شفاف و در دسترس بودن آمار درآمد حاصل از این صنعت، ضعف کمک رسانه های جمعی و مطبوعات به توسعه این صنعت، قواعد اداری بوروکراتیک جهت پذیرش و جذب توریست ها، نبود مراکز خدمات طب ورزشی و... به ترتیب به عنوان متغیرهای مهم و اثرگذار تلقی می شوند که صنعت توریسم ورزشی در شهر تهران در متغیرهای یاد شده یا فاقد آن است و یا از اثربخشی چندانی برخوردار نمی باشد