نقش رهبری نظام در بهره گیری از شیوه های ارتباطی دیپلماسی عمومی کشور

هدف پژوهش حاضر پاسخ به این سوال اصلی است که نقش رهبری نظام در بهره گیری از شیوه های ارتباطی دیپلماسی عمومی، جهت تامین منافع ایران و جهان اسلام چیست؟ روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و نتایج نشان داد که رهبری نظام با توجه به جایگاه خود در ساختار سیاسی- حقوقی کشور، داشتن مقام مرجعیت دینی در جهان تشیع و ظرفیت های موجود در ادبیات گفتمانی انقلاب اسلامی ایران، با بهره گیری از قدرت نرم و شیوه های ارتباطی در قالب نشست ها، دیدارها، موضع گیری ها، رسانه های جمعی، نهادهای مرتبط، سازمان های فرهنگی و آموزشی، ارسال پیام و نامه به مخاطبین، نقش تعیین کننده ای در حق شناسی و دشمن شناسی، احیای تفکر اسلامی، صدور معنوی انقلاب، تقویت قدرت هوشمند جمهوری اسلامی ایران، زمینه سازی فرهنگ مقاومت و به چالش کشاندن سرشت ناعادلانه نظم بین المللی در ابعاد تبیینی داشته است.