توسعه استعداد پژوهشی در پرستاران بالینی: رویکرد ترکیبی

آموزش تحقیقات پرستاری، عنصری حیاتی در ارتقای صلاحیت های پژوهشی پرستاران بالینی و به تبع آن، بهبود کیفیت مراقبت از بیمار محسوب می شود. باوجود اهمیت این موضوع، کمبود برنامه های آموزشی اثربخش در این زمینه، چالشی اساسی در نظام سلامت به شمار می رود. ازاین رو، توسعه دقیق برنامه های آموزشی تحقیقات پرستاری، ضرورتی انکارناپذیر است. در این مطالعه، تیم تحقیق باهدف پر کردن این خلا، به دنبال توسعه دقیق یک برنامه آموزشی ترکیبی برای ارتقای صلاحیت های پژوهشی پرستاران بالینی بر اساس چارچوب نظری مدل یادگیری ترکیبی توسعه استعداد است. این مدل، با تلفیق رویکردهای آموزشی نظری و عملی، زمینه لازم برای یادگیری عمیق و پایدار مفاهیم و مهارت های پژوهشی را فراهم می کند. اهداف این مطالعه عبارت اند از: 1) توسعه دقیق یک برنامه آموزشی ترکیبی برای پرستاران بالینی بر اساس مدل یادگیری ترکیبی توسعه استعداد 2) توصیف و بحث در مورد کاربردها و مزایای مدل به دست آمده. یافته های این مطالعه می تواند در ارتقای کیفیت برنامه های آموزشی تحقیقات پرستاری و به تبع آن، بهبود کیفیت مراقبت از بیمار نقش بسزایی ایفا کند.

این یک مطالعه توصیفی - طراحی است. که در بخش اول بر اساس مدل یادگیری ترکیبی توسعه استعدادها؛ یک برنامه توسعه استعداد با رویکرد ترکیبی برای پرستاران بالینی طراحی می شود و در مرحله دوم این برنامه از طریق گروه کانونی به بحث گذاشته و نهایی می گردد.

با پیروی از مدل یادگیری ترکیبی توسعه استعداد یک برنامه آموزشی ترکیبی برای پرستاران بالینی به منظور توسعه استعداد پرستاران بر اساس نیازهای پرستاران بالینی در زمینه" توانایی انجام تحقیقات پرستاری" و چارچوب نظری آموزش ترکیبی ایجاد شد.

این مطالعه نشان می دهد که تکنیک گروه اسمی روشی موثر برای شناسایی نیازها و اولویت های مشترک فراگیران است و مدل یادگیری ترکیبی توسعه استعداد یک مدل فرآیندی ارزشمند برای هدایت یک برنامه آموزشی ترکیبی است. آموزش ترکیبی روشی امیدوارکننده برای توسعه استعداد و بهبود نتایج آموزشی است. همچنین لازم به ذکر است مطالعات تجربی بیشتری برای ارزیابی بیشتر آموزش ترکیبی توسعه استعدادها و عملکردهای مرتبط در آموزش پرستاری موردنیاز است.