شناسایی عوامل تنش زا در پرستاران درگیر مراقبت از بیماران مبتلا به کووید-19

همه گیری کووید- 19، تنش زیادی را بر پرسنل و سیستم مراقبت بهداشتی وارد کرد. هدف این مطالعه تعیین عوامل تنش زا در پرستاران درگیر مراقبت از بیماران کروناویروس در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی بابل بود.                 

این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بر روی پرستاران درگیر مراقبت از بیماران کرونایی شاغل (بیمارستانهای روحانی و یحیی نژاد) در دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال 1399 انجام شد. تعداد نمونه با استفاده از فرمول آماری کوکران (224 نفر) برآورد گردید. سپس به نسبت پرستاران درگیر کرونا در هر بیمارستان، نمونه گیری به روش طبقه ای از بخشهای کرونایی انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخت استفاده گردید. پرسشنامه عوامل تنش زا در پرستاران در پنج حیطه (بین فردی، مراقبت از بیمار، فیزیکی و محیطی، فردی و مدیریتی) و پرسشنامه ویژگیهای دموگرافیک بود. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 و آزمونهای آماری پارامتریک تحلیل واریانس یکطرفه و تی مستقل همچنین در صورت برقرار نبودن فرض ناپارامتری از آزمون های کروسکال والیس و من ویتنی صورت گرفت.  

عوامل تنش زا فیزیکی و محیطی با میانگین 10.12 29 و عوامل تنش زای مراقبت از بیمار 5.02 13.38 به ترتیب بیشترین و کمترین شدت تنش زایی را داشتند. مهمترین عوامل تنش زا در پرستاران حمایت ناکافی (2/68%)، حجم زیاد کار (9/63%)، فشردگی برنامه کاری ماهانه (5/63%)، سنگینی و راحت نبودن پرستار با لباس و چکمه محافظ (3/63%)، کمبود پرستار (5/61%)، نبود فضای مناسب جهت تعویض لباس محافظ (2/60%) و... بودند. عوامل تنش زای شغلی پرستاران با متغیرهای جنس، سابقه کار و نوع بیمارستان، عوامل تنش زای فیزیکی و محیطی با شیفت کاری، عوامل تنش زای بین فردی با تحصیلات و عوامل تنش زای مراقبت از بیمار با اضافه کار ارتباط معنی دار داشتند (0.05>P).

از آنجایی که عوامل فیزیکی و محیطی به عنوان مهمترین منبع عوامل تنش زا شناخته شدند، با تمهیدات مناسب می توان جهت حذف یا اصلاح این عوامل، به کاهش تنش و ارتقاء سلامتی پرستاران کمک کرد.