بررسی نقش واسطه ای خانواده در رابطه توانمندسازی با نگرش به اعتیاد: مطالعه توصیف

امروزه اعتیاد به یکی از معضلات بزرگ تمام جوامع تبدیل شده است و پیشگیری از آن جزء برنامه ها و طرح های پژوهشی و اجرایی تمام کشورهاست. هدف از این پژوهش پیشگیری از اعتیاد با بررسی نگرش به اعتیاد و توانمندسازی فردی با نقش میانجی خانواده بود. 

پژوهش همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه این پژوهش تمام دانشجویان کارشناسی دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 1401-1402 بود. 200 دانشجو با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسش نامه توانمندسازی فردی فلنر، لیس و فیلیپس (1990)، پرسش نامه نگرش به مواد مخدر کریمی (1391) و پرسش نامه سازگاری و همبستگی خانواده اولسون (1985) بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS نسخه 23 وLisrel  نسخه 8/8 استفاده شد.

بین نگرش مثبت به اعتیاد با توانمندسازی فردی (0/01>P؛ 0/58-=r) و سازگاری خانواده (0/01>P؛ 0/55-=r) در سطح 99 درصد ارتباط منفی و معنی دار برقرار است. همچنین بین نگرش منفی به اعتیاد با توانمندسازی فردی (0/01>P؛ 0/56=r) و سازگاری خانواده (0/01>P؛ 0/50=r) در سطح 99 درصد ارتباط مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین علاوه بر اثر مستقیم توانمندسازی فردی بر نگرش به اعتیاد، توانمندسازی فردی با میانجی گری خانواده بر نگرش به اعتیاد اثر غیرمستقیم دارد. 

یکی از راهکارهای پیشگیری از بروز اعتیاد در جوانان ایجاد نگرش منفی به اعتیاد از طریق افزایش توانمندی فردی و افزایش روابط خانوادگی است.