نقش آموزش خدمت محور در کارگاه های آموزش طراحی معماری

آموزش معماری با هدف پرورش استعدادهای درونی و ارتقا مهارتهای لازم و همچنین انتقال مفاهیم و ارزشهای معمارانه، به دنبال تربیت افراد خلاق و آگاه در این حوزه است. از سویی آموزش طراحی معماری امری چالش برانگیز است که وابسته به متغیر های متعددی می باشد. یادگیری خدمت محور نیز ترکیبی از یادگیری تجربی و ارائه خدمات اجتماعی است و به وسیله آن، فراگیر در ارتباطی دوسویه با جامعه قرار می گیرید و با ارائه ی خدمت به جامعه، باعث حل مشکلات به روز و واقعی آن می شود و این خدمت در راستای یادگیری عمیق او عمل می کندو این گونه می توان گفت که رویکردی آموزشی است که نظر و عمل را با یکدیگر ادغام می کند و با شناسایی مسائل واقعی در جامعه و ارائه راهکار برای حل آن، هم نظریه و عمل را باهم ترکیب می کند و هم باعث یادگیری عمیق می شود. پژوهش حاضر که از نوع پژوهش های توصیفی و به لحاظ ماهیت عملکردی، از پژوهش های کاربردی است به دنبال پاسخ به این سوال است که »آموزش خدمت محور چگونه و بر چه مبنایی دانشجوی معماری را در پیشبرد طراحی با توجه به کیفیت حضور و زندگی اجتماعی یاری میرساند؟« با انجام مطالعات کتابخانه ای و اطلاعات موجود در پژوهشها  استفاده از پیشینه پژوهشی ، کتب، اسناد، مدارک، گزارش ها و مستندات مربوط به همایش ها و پایگاه های وب راجع به نظریه ها، مفاهیم، متغیر ها و تعاریف خدمت محوری در دانشگاه ها پرداخته وبه این نتیجه رسیدیم که روش آموزش خدمت محور به دلیل ماهیت اجتماعی می تواند به عنوان روشی کارآمد در کارگاه های طراحی معماری مورد استفاده قرار گیرد و باعث ارتقا تعامل دانشجو با جامعه گردد.