روش های تربیت جنسی در دوره کودکی مبتنی بر سیره و سنت رضوی

انسان با همه پیشرفت های خود در علوم، صنایع و فناوری، گرفتار بحران های فراوانی در زمینه آموزش و تربیت به ویژه در تربیت جنسی است. نداشتن جهان بینی درست و داشتن دید صرفا مادی به تربیت جنسی و غفلت از جنبه های معنوی و اخلاقی باعث شده است که انسان در این بحران، همچنان غوطه ور باشد و نه تنها پیشرفت نکند، بلکه در مراحلی، تنزل نیز یابد. تکامل انسان بستگی به تربیت دارد و در قرآن و سنت اهل بیت علیهم السلام به  ساحت های مختلف تربیت توجه شده است، مانند تربیت جسمی، روانی، اخلاقی، جنسی و اجتماعی لذا آگاهی در مورد تربیت جنسی در دوره معاصر ضروری است چون باعث می گردد که غریزه جنسی کنترل شده و در قالب ضوابط اجتماعی مانند عفت و تقوا، خودنمایی کند و عدم تربیت آن و توجه نکردن به این استعداد، عامل بیماری های روانی بسیاری شمرده شده است که در جوامع بشری پیامدهای منفی بسیاری را به دنبال دارد. با توجه به اینکه جامعه اسلامی باید بر اساس نظام تربیتی اسلام تدبیر گردد، روش های تربیتی جنسی به دست آمده از سنت رضوی در دوره کودکی عنوان این پژوهش است که به روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته است. در سنت رضوی می توان دو دسته روش برای تربیت جنسی بدست آورد که عبارت است از مستقیم و غیر مستقیم؛ از جمله موارد مستقیم تربیت هویت جنسی، پیشگیری از زمینه های تحریک جنسی که شامل خودداری از انجام دادن عمل جنسی در برابر فرزندان، خودداری از لخت کردن کودکان، خودداری از بوسیدن و در آغوش گرفتن کودکان نامحرم پس از سن معین و از جمله موارد غیر مستقیم مانند تامین نیاز روانی- عاطفی که شامل محبت به کودک و هدیه دادن است، و نیز آموزش اعمال دینی از قبیل آموزش نماز به کودک، و پرورش بعد عقلانی و اخلاقی، و اموری مانند آن را می توان نام برد.