بررسی آزمایشگاهی اثر مصالح خرده آسفالتی و سرباره فولاد بر خصوصیات روسازی بتنی خود متراکم (SCC)

وجود مواد زاید حاصل از فرایندهای مختلف فیزیکی و شیمیایی، یکی از معضلات مهم کشورهای صنعتی و در حال توسعه می باشد. به همین دلیل، تحقیقات وسیعی در مورد روش های بازیافت یا دفع آنها برای به حداقل رساندن آسیب های وارده به محیط زیست در حال انجام است. در پژوهش حاضر، اثر استفاده از خرده آسفالت بازیافتی (RAP) به عنوان جایگزین بخشی از سنگدانه طبیعی و سرباره فولاد به عنوان جایگزین بخشی از سیمان، در مخلوط های بتنی خود متراکم (SCC) جهت ساخت روسازی راه ها مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، آزمایش های بتن تازه شامل جریان اسلامپ، قیف V، جعبه L، حلقه J و آزمایش های بتن سخت شده شامل مقاومت فشاری، کششی و خمشی روی نمونه ها انجام شد. نتایج نشان داد تاثیر استفاده از سرباره به جای سیمان و همچنین خرده آسفالت به جای درشت دانه، باعث کاهش مقاومت های فشاری،کششی و خمشی بتن خود متراکم می شود؛ با این وجود، با جایگزینی تا 25 درصد مصالح سنگی با مصالح خرده آسفالتی و 30 درصد سیمان با سرباره، حداقل معیارهای قابل قبول مطابق استاندارهای مربوطه حاصل شد. همچنین برای طرح اختلاط های ترکیبی، طرح حاوی 30 درصد خرده آسفالت جایگزین مصالح سنگی توام با 25 درصد سرباره جایگزین سیمان، نتایج مناسب تری نشان داده است. در مجموع، از لحاظ مقاومتی، بهینه ترین حالت استفاده از این مصالح، به ترتیب، استفاده تکی از 30 درصد سرباره جایگزین سیمان و 25 درصد خرده آسفالت جایگزین مصالح سنگی می باشد.