رابطه بین برنامه ریزی استراتژیک با تیم پذیری و انعطاف پذیری کارکنان (مطالعه موردی:آموزش و پرورش شهرستان بابل)

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین برنامه ریزی استراتژیک با تیم پذیری و انعطاف پذیری کارکنان می باشد. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوردی داده ها توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان اداره آموزش و پرورش شهر بابل در سال 1400-1399 به تعداد،120نفر بود. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، تعداد 92نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های استاندارد انعطاف پذیری منابع انسانی باتاچاریا و همکاران(2005)، برنامه ریزی استراتژیک برایسون(1999)، تیم پذیری سلطانی(1387) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط اساتید و متخصصان تایید شد. پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، برای هر کدام از پرسشنامه ها به ترتیب 894/0 و 726/0 و 920/0 محاسبه شد. داده ها با استفاده آمار توصیفی (فراوانی و درصد فراوانی و میانگین) و استنباطی(آزمون معادلات ساختاری، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون کانونی) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که، بین برنامه ریزی استراتژیک با تیم پذیری و انعطاف پذیری کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. در نتیجه برای توسعه تیم پذیری و انعطاف پذیری کارکنان می توان به برنامه ریزی استراتژیک توجه نمود.