تاثیر تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول بر سطح میوستاتین و IGF-1 عضله دوقلوی موش های صحرایی بعد از آسیب طناب نخاعی

آسیب طناب نخاعی (SCI) با آتروفی عضلانی همراه است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مکمل گیری رزوراترول بر سطح میوستاتین و فاکتور رشد شبه انسولینی-1 (IGF-1) در عضله دوقلو موش های صحرایی بعد از آسیب نخاعی بود.
تعداد 36 سر رت نر نژاد ویستار با سن هشت هفته در 4 گروه شامل کنترل، رزوراترول، تمرین و رزوراترول+تمرین قرار داده شدند. آسیب نخاعی با انداختن وزنه ده گرمی از ارتفاع 25 میلی متری بر روی نخاع در قطعه T10 ایجاد گردید. مکمل رزوراترول با دوز 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت درون صفاقی و روزانه تزریق شد. تمرین هوازی به کمک سیستم حمایت وزن، به مدت 4 هفته، هر جلسه 58 دقیقه و با شدت 20 متر در دقیقه انجام شد. سطح میوستاتین و IGF-1 عضله دوقلو به روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد.
سطح میوستاتین عضله دوقلو در گروه های تمرین و رزوراترول نسبت به گروه کنترل تفاوت را نشان نداد، اما سطح میوستاتین عضله دوقلو موش های مبتلا به SCI در گروه تمرین هوازی+رزوراترول نسبت به گروه کنترل به طور معناداری پایین تر بود (045/0=P). سطح IGF-1 عضله دوقلو در گروه های تمرین و رزوراترول نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری را نشان نداد، اما سطح IGF-1 عضله دوقلو موش های مبتلا به SCI در گروه تمرین هوازی+رزوراترول نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بالاتر بود (021/0=P)
به نظر می رسد تمرین هوازی در صورت همراه شدن با مکمل گیری رزوراترول می تواند با تاثیر بر سطح میوستاتین و IGF-1 عضلانی از آتروفی ایجاد شده در اثر آسیب نخاعی در عضلات پایین تر از سطح آسیب، جلوگیری نماید.