پاسخ توت فرنگی رقم سابرینا کشت شده در شرایط کم محلول دهی بر محلول پاشی نانو ذرات دی اکسیدتیتانیوم

توت فرنگی با نام علمیFragaria× ananassa Dutch  از خانواده گلسرخیان، جزء میوه هایی است که به دلیل عطر، طعم و ارزش غذایی بالا در سراسر جهان پرورش می یابد. در این مطالعه، اثر متقابل نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم (0، 6 و 12 میلی گرم بر لیتر) و کم محلول دهی (90، 110 و 130 میلی لیتر) بر برخی صفات مورفولوژی، آنتی اکسیدانی و فیتوشیمیایی توت فرنگی رقم سابرینا از جمله عرض، طول و وزن میوه، عملکرد، محتوای فنل کل و فلاونوئید کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، محتوی آسکوربیک اسید، آنتوسیانین کل و عناصر روی و آهن مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که اثر متقابل نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و کم محلول دهی بر عرض، طول و وزن میوه، عملکرد میوه، محتوای آسکوربیک اسید و آهن و همچنین فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی معنی دار بود. بیشترین میزان طول میوه (4/73 سانتی متر)، عرض میوه (3/71 سانتی متر)، وزن میوه (52/2 گرم)، عملکرد میوه (527 گرم در بوته) و آسکوربیک اسید (51/1 میلی گرم بر 100 میلی لیتر آب میوه) در تیمار کم محلول دهی 130 میلی-لیتر و نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم 12 میلی گرم بر لیتر مشاهده شد. در مقابل، بیشترین میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز (1/96 واحد بر گرم وزن تر)، گایاکول پراکسیداز (2/42 واحد بر گرم وزن تر میوه) و آسکوربات پراکسیداز (2/29 واحد بر گرم وزن تر) در تیمار کم محلول دهی 90 میلی لیتر و نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم 12 میلی گرم بر لیتر به دست آمد. به طور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که در شرایط کم محلول دهی استفاده از نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم می تواند ویژگی های مورفولوژی و فیتوشیمیایی توت فرنگی را بهبود بخشند.