تحلیل مفهوم رند در غزلیات حافظ بر اساس نظریه آمیختگی مفهومی

ساختار نظریه آمیختگی مفهومی بر این پایه استوار است که فرایند معناپردازی از ترکیب و آمیزش ساخت های مفهومی به دست می آید. در این فرایند فضاهای ذهنی درون داد شکل می گیرند، نگاشت بین فضاها رخ می‎دهد و در نتیجه فرافکنی گزینشی بین فضاها، یک فضای جدید به نام فضای آمیخته شکل می‎گیرد که حاصل آن چیزی فراتر از مجموع بخش‎های سازنده است. در این مقاله به بررسی فضاهای ذهنی مربوط به واژه رند در شعر حافظ پرداخته می‎شود. هدف اصلی این مقاله روشن نمودن این مساله است که چگونه در شعر حافظ شخصیت رند با تمام ویژگی ها و صفات منفی که در جهان خارج دارد، تبدیل به یک شخصیت متعالی و انسان کاملی می‎شود که شایستگی ولایت و رهبری دارد. دست آوردهای پژوهش بیان‎گر این است که حافظ با استفاده از فضاهای ذهنی در مورد رند و آمیزش آن ها شخصیتی را خلق کرده است که با وجود داشتن صفات واقعی از یک رند، نمونه انسان متعالی و کامل است. حافظ با استفاده از فضاهای متفاوت، جهان ممکنی را ایجاد می‎کند که در این جهان اندیشه‎ای، خواننده درک و فهمی همسو با ذهنیات حافظ دارد و تضادهای موجود در مورد رند برای او قابل پذیرش خواهد بود.