بررسی تبارشناسی و تنوع ژنتیکی تشی (Hystrix indica) بر اساس ژن سیتوکروم بی میتوکندریایی در استان فارس

تشی به عنوان بزرگ ترین جونده ایران در سالیان اخیر دچار تعارضاتی با انسان در خصوص تخریب باغات و محصولات کشاورزی و نیز بروز تلفات به واسطه شکار غیرمجاز و استفاده از سموم شیمیایی شده است و با این وجود اطلاعات کار آمدی که زمینه ایجاد برنامه مدیریتی و حفاظتی برای این گونه را فراهم کند وجود ندارد، به همین منظور این مطالعه با هدف بررسی ساختار و تنوع ژنتیکی تشی در زیستگاه های استان فارس به انجام رسید.

15 نمونه تیغ و بافت از این گونه در زیستگاه های استان فارس جمع آوری شد. پس از استخراج DNA، ژن سیتوکروم بی میتوکندریایی در 13 نمونه توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز، تکثیر و 912 جفت نوکلئوتید از این ژن برای هر نمونه توالی یابی و ویرایش شد.

براساس درخت تبارشناسی ترسیم شده با بیشینه احتمال، تمامی نمونه های مورد مطالعه مربوط به یک شاخه و از گونه Hystrix indica هستند. در بین نمونه های مورد بررسی تنها دو هاپلوتایپ متفاوت شناسایی و تنوع هاپلوتایپی برابر با 282/0 و تنوع نوکلئوتیدی 00029/0 برآورد شد.

براساس نتایج بدست آمده میزان تنوع هاپلوتایپی تشی در استان فارس پایین بوده براین اساس پیشنهاد می-شود ضمن انجام مطالعات جمعیت شناختی با تدوین برنامه مدیریتی و حفاظتی برای این گونه، از بحران های بیشتر محیط زیستی مرتبط با آن نظیر اختلال در زنجیره غذایی جلوگیری گردد.