بررسی مکانیسم اثرات حفاظتی تزریق فینگولیمود متعاقب تشنج های دوره نوزادی القاشده توسط هایپوکسی در موش های صحرایی نر و ماده بالغ: نقش احتمالی فاکتور رشد عصب مشتق از مغز و نیتریک اکساید

تشنج های نوزادی القاشده توسط هایپوکسی مکانیسم های التهاب عصبی و استرس اکسیداتیو را فعال می کند و منجر به آسیب مغزی می شود. باتوجه به حساسیت بالای مغز نابالغ به متابولیسم بی هوازی در زمان هایپوکسی، هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی مکانیسم اثرات حفاظتی فینگولیمود در تعدیل عوارض ناشی از تشنج های دوره نوزادی القا شده توسط هایپوکسی در زمان بلوغ می باشد.

در این مطالعه، 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار نر و ماده، در 4 گروه قرار گرفتند: 1. کنترل-سالین، 2. کنترل- فینگولیمود، 3. هایپوکسی- سالین و 4. هایپوکسی- فینگولیمود. تشنج های دوره نوزاری 10 روز پس از بعد از تولد با قرار گرفتن نوزادان در محفظه هایپوکسی  به مدت 15 دقیقه القا شدند. در گروه های آزمایشی مختلف فینگولیمود یا سالین از روز 10 الی 21 بعد از تولد تزریق شدند. سپس 60 روز بعد از تولد نمونه های هیپوکامپ استخراج شدند و برای ارزیابی های بیوشیمایی مورد استفاده قرار گرفتند.

نتایج این مطالعه نشان داد فینگولیمود از افزایش سطح فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز و نیتریک اکساید در هیپوکامپ هر دو گروه هایپوکسی نر و ماده به صورت معنی داری جلوگیری می نماید (0/05 >p). اگرچه در گروه هایپوکسی-سالین ماده این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود.

تجویز داروی فینگولیمود می تواند عوارض ناشی از تشنج های دوره نوزادی را احتمالا ازطریق کاهش بیان فاکتور رشد عصب مشتق از مغز و اثر جبرانی نیتریک اکساید در زمان بلوغ تعدیل نماید.