اثر بخشی آموزش فرزند پروری میتنی بر پذیرش و تعهد بر خودکارآمدی و رابطه والد- کودک در مادران جوان

بکارگیری شیوه مناسب فرزند پروری با رشد و سلامت روان مادران و کودکان ارتباط دارد. لذا این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش فرزند پروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودکارآمدی والدینی و رابطه والد-کودک در مادران جوان انجام شد.

پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مادران دارای کودک ساکن اهواز (ایران) در سال 1401 بودند که از میان آن ها 30 نفر با شرایط ورود به پژوهش با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در گروه آزمون و کنترل، 15 نفری قرار گرفتند. مادران مورد مطالعه با فرم جمعیت شناختی، مقیاس خودکارآمدی دومکا (PSAM) و مقیاس رابطه والد-کودک (CPRS) مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمون تحت مداخله 8 جلسه 75 دقیقه ای آموزش فرزند پروری مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت و گروه کنترل پس از اتمام پژوهش تحت آموزش قرار گرفت. داده ها با استفاده از آنالیز کوواریانس تک و چندمتغیره  در نرم افزار SPSS-23 تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معناداری بر افزایش میانگین نمره خودکارآمدی والدینی و رابطه والد_کودک مادران مورد مطالعه دارد (0/001>P). بیش ترین اندازه اثر به ترتیب مربوط به رابطه والد-کودک (0/71) و خود کارآمدی والدینی (0/40) بود.

آموزش فرزند پروری مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش خودکارآمدی والدینی و بهبود رابطه والد-کودک در مادران جوان گردید. لذا به کارگیری این روش ساده، مفید و کم هزینه توسط متخصصان بهداشت روان در مادران جوان دارای کودک توصیه می شود.