بررسی تاثیر مداخله بر مبنای مدل پرسید بر رضایت زناشویی پرستاران زن شاغل در بیمارستان کاشانی شهرکرد (1402)

رضایت زناشویی از جمله عوامل مرتبط با سلامت روان و استرس شغلی پرستاران است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر مداخله مبتنی بر مدل پرسید بر رضایت زناشویی پرستاران زن شاغل در بیمارستان کاشانی شهرکرد انجام شد.

در این مطالعه نیمه تجربی دو گروه قبل و بعد، 50 نفر (دو گروه 25 نفر) از پرسنل پرستاری زن شاغل در بیمارستان کاشانی شهرکرد بر اساس معیارهای ورود به مداخله به روش نمونه گیری در دسترس و تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند. ابزار پژوهش، فرم کوتاه پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه مشخصات فردی بود. برای گروه مداخله 8 جلسه 2 ساعته هفتگی برگزار گردید و قبل، بلافاصله و 4 هفته پس از پایان مداخله پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ توسط دو گروه تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار، آنالیز واریانس با اندازه های تکراری، آزمون دقیق فیشر، آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون ویلکاکسون، آزمون های ناپارامتری من ویتنی در سطح خطای 5 درصد و با نسخه ی 26 نرم افزار SPSS انجام شد.

میانگین نمرات رضایت زناشویی در پرستاران گروه مداخله قبل از آموزش 90/23±00/163، بلافاصله بعد آموزش 89/17±96/179 و 4 هفته بعد آموزش برابر 75/18±60/179 و در گروه کنترل قبل از آموزش 01/13±56/165، بلافاصله بعد آموزش 85/13±24/163 و 4 هفته بعد از آموزش برابر 12/13±32/162 بود. بر اساس نتایج آزمون ویلکاکسون، نمره رضایت زناشویی در گروه مداخله در حیطه های موضوعات شخصیتی، ارتباط زناشویی، حل تعارض، مدیریت مالی، فعالیت های اوفات فراغت، روابط جنسی، ازدواج و فرزندان، بستگان و دوستان و جهت گیری مذهبی بلافاصله و 4 هفته بعد آموزش بطور معناداری بیشتر از قبل آموزش بود (001/0>p)

آموزش مهارت های زندگی بر مبنای مدل پرسید تاثیر مثبتی در افزایش رضایت زناشویی پرستاران زن داشت؛ لذا پیشنهاد می گردد، آموزش مهارت های زندگی برای پرستاران متاهل مبتنی بر سیاستگذاری سلامت به طور دوره ای برگزار شود.