نانو مواد و کاربرد آن در بتن

بتن یکی از مهم ترین و رایج ترین مصالح ساختمانی است که تولید و مصرف آن به گونه فزاینده ای گسترش یافته است. در مواد تشکیل دهنده بتن تحولات شگرفی حاصل شده است. پیشرفتهای اخیر در زمینه مواد و فرآیندها، همچنین دست کاری آنها در مقیاس نانو چشم اندازی از تولید مواد در اندازه ماکرو و محصولات جدید را پیش روی ما قرار داده است و فناوری نانو تاکنون به حوزه برخی مواد ساختمانی و معدنی از جمله بتن وارد شده است و به همین دلیل صنایع بتنی به نوبه خود یکی از ذینفعان فناوری نانو به شمار میرود. رشد جمعیت در جهان روبه افزایش بوده و این امر موجب مصرف بیشتر بتن جهت ساخت فضاهای مسکونی و تجاری بیشتری خواهد شد و متعاقب آن منابع بکر طبیعی مثل سنگدانه و آب شیرین بیشتری مصرف خواهد شد. در این پژوهش به کاربرد مواد نانو در بتن پرداختیم. با استفاده از مصالح موجود درکشور تا مناسب ترین و سازگارترین طرح اختلاط یعنی طرح اختلاط بهینه تاثیر مواد نانو در بتن بدست می آید. 12 نوع طرح اختلاط مورد ارزیابی و مقایسه قرار می گیرد که در تمامی طرح اختلاط ها پوزولان های نانوسیلیس و میکروسیلیس فاکتور متغیر بوده و نانوسیلیس مصرفی با 2 و 4 و 6 و درصد وزن سیمان و میکروسیلیس مصرفی با 7/5 و 15 درصد وزن سیمان جایگزین می شود و در تمامی طرح های اختلاط نسبت آب به سیمان ثابت و برابر 0/35 فرض می شود و میزان روان کننده ثابت بوده ولیکای مصرفی بدلیل جذب آب زیاد بایستی 24 ساعت قبل از مصرف با آب اشباع نموده و بصورت اشباع با سطح خشک استفاده شود. باید توجه داشت استفاده از بتن با وزن مخصوص کم در سازه های بتن مسلح موجب کاهش وزن مرده ساختمان و تبع آن برش پایه شده و از مقدار مصرف میلگرد و بتن می کاهد و در نتیجه از نظر سازه ای عملکرد بهتری خواهد داشت.