تعیین بار کاری ذهنی و بررسی میزان تاثیر آن در تغییر مولفه های خلقیات رانندگان تاکسی درون شهری شهر قزوین

از جمله نگرانی های مهم جوامع امروزی حوادث جاده ای، خسارات و تلفات مربوط به آن است. بار کاری ذهنی یکی از عوامل اصلی انسانی است که خود می تواند سبب بروز عوامل دیگری نظیر استرس و خشم شود. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی بار کاری ذهنی و میزان تاثیر آن در تغییر مولفه های خلقیات رانندگان انجام شده است.

 تعداد 88 راننده ی تاکسی گردشی شهر قزوین برای بررسی مولفه های مدنظر در این مطالعه شرکت کردند. از پرسش نامه ی بار کاری ذهنی دالی برای ارزیابی بار کاری ذهنی و از پرسش نامه ی پومز برای سنجش مولفه های خلقیات رانندگان استفاده شد. بر اساس سناریو طراحی شده ی رانندگی در مسیرهای پرترافیک، متغیرهای مدنظر ارزیابی شدند و به منظور بررسی ارتباط میان آن ها، از آزمون t زوجی و آنالیز هم بستگی پیرسون در نرم افزار SPSS نسخه ی 24 استفاده شد.

 میانگین سابقه ی کار و سن رانندگان برابر با 46/60 و 13/47 سال با انحراف معیار 10/12 و 9/39 سال بود. یافته های به دست آمده نشان داد که با رانندگی در مسیرهای پرترافیک، بر میزان میانگین بار کاری ذهنی رانندگان به مراتب افزوده شده و این افزایش معنادار است (0/001>P). با افزایش بار کاری ذهنی رانندگان، از برخی مولفه های خلقیات که جنبه ی مثبتی دارند (مانند شادکامی و سرزندگی) ((0/157=P) (0/143- =r)، (0/050=P) (0/646- =r)) کاسته و بر مولفه ی خلقی افسردگی رانندگان افزوده شده است (*0/248 =P) (0/020=r).

 بر اساس یافته های حاصل از مطالعه، با تداوم فعالیت رانندگی، بر میزان بار کاری ذهنی رانندگان افزوده شده است، ولی ارتباطی مبنی بر تاثیر این مولفه بر مولفه های خلقیات مشاهده نشد.