بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه ی بین ابهام نقش و حمایت سازمانی ادراک شده بر رفاه کارکنان بر اساس مدل JD-R

بهبود رفاه و حمایت از کارکنان سبب موفقیت سازمان می شود. اگر سازمان از کارکنان حمایت کند، آن ها برای افزایش عملکرد و دستیابی به اهداف سازمان تلاش می کنند. یافتن عوامل موثر بر رفاه کارکنان به سازمان ها برای بهبود عملکرد و رسیدن به موفقیت کمک می کند؛ ازاین رو، این پژوهش در پی آزمودن مدلی از عوامل علی موثر بر رفاه کارکنان با میانجی گری خودکارآمدی در کارکنان دانشگاه رازی کرمانشاه بوده است.

 روش پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش جمع آوری داده ها، توصیفی پیمایشی بوده است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه ای بود که روایی صوری، روایی همگرا و روایی افتراقی متغیرهای آن بررسی شده است. تحلیل داده ها با استفاده از رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری  با روش حداقل مربعات جزئی از طریق نرم افزار Smart PLs3 انجام شده است. جامعه ی آماری شامل تمام کارکنان دانشگاه رازی کرمانشاه به تعداد 490 نفر بوده است و  با استفاده از جدول مورگان، 215 نفر از آن ها  به عنوان نمونه انتخاب شده اند.

 یافته ها نشان داد که حمایت سازمانی ادراک شده و ابهام نقش هم به صورت مستقیم و هم با میانجی گری خودکارآمدی، بر رفاه کارکنان موثر بوده است.

 با توجه به یافته های تحقیق، می توان نتیجه گرفت که ابهام نقش کارکنان می تواند فرسودگی عاطفی را افزایش و رفاه را کاهش دهد و حمایت سازمانی ادراک شده می تواند درگیری کاری و رفاه را افزایش دهد.