اثربخشی آموزش گروهی «مدیریت کنترل خشم» بر خود کنترلی و کفایت اجتماعی در پرستاران بخش های کووید- 19 بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

خشونت و پیامدهای منفی آن برای پرستاران و بیماران، به دلیل شرایط تنش زای شغلی در دوران شیوع بیماری کووید- 19 شدت بیشتری پیدا کرد.  هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش گروهی "مدیریت کنترل خشم" بر خود کنترلی و کفایت اجتماعی در پرستاران بخش های بستری بیماران کووید- 19 بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد است.

روش پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و به صورت 3 مرحله ای (پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 1 ماه بعد) بود. جامعه آماری پژوهش پرستاران مشغول به خدمت در بخش های بستری بیماران کووید- 19 بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی پاییز و زمستان سال 1400 بودند. نمونه شامل 30 تن بود که به روش نمونه گیری در دسترس  انتخاب شده و به صورت تصادفی ساده به روش اعداد تصادفی بین 2 گروه مداخله آموزش گروهی"مدیریت کنترل خشم" (15 تن) و کنترل (15 تن) تقسیم شدند. داده ها با پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس خودکنترلی تانجنی" (Tangney Self- Control Scale) و "پرسشنامه کفایت اجتماعی" (Social Competence Questionnaire) گردآوری و در مورد روایی و پایایی به مطالعات قبلی اکتفا شد.  ابتدا از کل اعضای گروه  مداخله و کنترل پیش آزمون گرفته شد. سپس گروه مداخله 8 جلسه آموزش گروهی "مدیریت کنترل خشم" دریافت کرد. پس از پایان مداخله، هر 2 گروه در پس آزمون شرکت کردند. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 27 تحلیل شد. 

آموزش گروهی "مدیریت کنترل خشم" در خودکنترلی موثر بوده و آن را به طرز معناداری افزایش می دهد (001/0>P-value).  آموزش گروهی "مدیریت کنترل خشم" بر کفایت اجتماعی تاثیر داشته و آن را به طرز معناداری افزایش می دهد (001/0> P-value). 

آموزش گروهی "مدیریت کنترل خشم"، موجب افزایش خودکنترلی و کفایت اجتماعی شد.  لذا پیشنهاد می شود از این مداخله درمانی به عنوان یک برنامه آموزشی ضمن خدمت برای افزایش خودکنترلی و کفایت اجتماعی در حرفه پرستاری استفاده شود.