ارزیابی روش هماگلوتیناسیون غیرمستقیم (IHA) با آنتی ژن های لاروی برای تشخیص سرمی آلودگی استروس اویس در بزها

استروس اویس (مگس بینی گوسفند) یکی از انگل های مشترک انسان و دام (زئونوز) مهم در نشخوارکنندگان کوچک است.  میاز چشمی- حلقی بینی انسان ناشی از لاروهای استروس اویس در ایران و کشورهای دیگر گزارش شده است.  در این مطالعه، آنتی ژن های دفعی-ترشحی (ES) و پیکری (S) لارو های استروس اویس برای تشخیص سرمی آلودگی آن در بزها به روش IHA ارزیابی گردید.  پس از برچسب گذاری و خون گیری از بزها در کشتارگاه، مراحل دوم و سوم لاروی استروس اویس (L2/L3) از شاخ های بریده شده آن ها جمع آوری شد.  برای تهیه آنتی ژن های S، لاروها در لوله آزمایش جداگانه با هموژنایزر همگن سپس سانتریفیوژ شده و مایع رویی جمع آوری شد.  برای تهیه آنتی ژن های پیکری (ESL2/ESL3)، لاروها جداگانه در محیط RPMI آنتی بیوتیک دار به مدت 48 ساعت در گرم خانه نگهداری شدند.  با استفاده از 30 سرم مثبت (از بزهای آلوده)، 30 سرم منفی (از بزغاله) و آنتی ژن ها، روش IHA برای تشخیص آلودگی به استروس اویس بزها مورد ارزیابی قرار گرفت.  بر اساس آزمایش های IHA انجام شده با آنتی ژن های ESL2 و SL2، میزان حساسیت و ویژگی به ترتیب 91 درصد، 85 درصد و 82 درصد، 96 درصد بود.  بر اساس نتایج IHA با آنتی ژن های Sl3 و ESL3، حساسیت و ویژگی به ترتیب 86 درصد، 100 درصد و 23 درصد، 92 درصد بود.  در مجموع 206 نمونه سرم از بزهای بهبهان (خوزستان) برای تشخیص سرمی آلودگی استروس اویس با IHA و آنتی ژن های ESL2 و ESL3 آزمایش شد.  نتایج IHA با آنتی ژن های ESL2 و ESL3، شیوع سرمی آلودگی به استروس اویس را در حیوانات به ترتیب 7/59 درصد و 2/43 درصد نشان داد.  نتایج IHA با آنتی ژن های ESL2 و ESL3، شیوع سرمی آلودگی به استروس اویس را در حیوانات به ترتیب 7/59 درصد و 2/43 درصد نشان داد.  بر اساس نتایج این مطالعه، IHA با آنتی ژن ESL2 و ESL3 را می توان به عنوان یک روش تشخیص سریع و ارزان به ویژه در بزها برای درمان، کنترل و به حداقل رساندن خسارات اقتصادی آن ها و همچنین کاهش میاز در انسان استفاده کرد.