بررسی تاثیر داروی ترانگزامیک اسید بر التیام زخم باز در پوست موش صحرایی

استفاده از داروهای آنتی فیبرینولیتیک از روش های مرسوم در پیش گیری و درمان خون ریزی های شدید در مراقبت های اولیه و ثانویه می باشد.  ترانگزامیک اسید از جمله این داروهاست که علاوه بر خاصیت آنتی فیبرینولیتیک، تاثیرات شگرفی بر روی مقاومت کششی پوست می گذارد.  در سال های اخیر استفاده از این دارو در مدیریت خون ریزی، خصوصا در کنترل آسیب های شدید شدت گرفته است.  در پژوهش پیش رو روند التیام زخم باز تحت تیمار ترانگزامیک اسید از دیدگاه هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفته است.  تعداد 40 موش صحرایی سالم نر با وزن متوسط 200-250 گرم انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه اصلی 20 تایی تقسیم شدند.  گروه 1- گروه درمان (ایجاد زخم باز و استفاده از ترانگزامیک اسید) و گروه 2- گروه کنترل (ایجاد زخم باز و محمل دارویی بدون ترانگزامیک اسید) که هرکدام از گروه های اصلی به 4 گروه فرعی (گروه های زمانی روزهای 3 و 7 و 14 و 21) تقسیم شدند.  جهت بررسی هیستوپاتولوژیک روند التیام، زخم موش های گروه های فرعی در هر دو گروه اصلی به صورت تمام ضخامت و به قطر 15 میلی متر (10 میلی متر زخم، به علاوه 5 میلی متر حاشیه بافت سالم) برداشت و جهت مطالعات بافت شناسی هیستوپاتولوژی بررسی شد.  جهت مشاهده روند التیام، پس از مقطع گیری هیستوپاتولوژیک، با 2 روش رنگ آمیزی کیفی هماتوکسیلین ائوزین و تری کروم ماسون گروه ها مطالعه و اطلاعات به دست آمده تبدیل به اطلاعات کمی شده و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.  تعیین روند التیام بر اساس 8 پارامتر هیستوپاتولوژیک شامل:  نقیصه بافت پوششی، جوانه گوشتی، رگ زایی، رشته های کلاژنی، تعداد سلول های فیبروبلاست، پاسخ واکنش التهابی، طول نکروز و ضخامت اپیتلیوم تازه تشکیل شده در محل التیام اندازه گیری شد.  نتایج ثابت کرد استفاده از داروی ترانگزامیک اسید می تواند نقیصه بافت پوششی، طول نکروز، قطر رشته های کلاژنی و ضخامت اپیتلیوم تازه تشکیل شده را به طور معنی داری بهبود بخشد.  با این حال، داروی ترانگزامیک اسید تاثیری در روند رگ زایی، تشکیل جوانه گوشتی، تعداد سلول های فیبروبلاست و میزان سلول های التهابی به جا نگذاشت.  یافته ها نشان می دهد که داروی ترانگزامیک اسید در روند التیام زخم باز در پوست موش صحرایی تاثیر معنی داری ندارد.