مقایسه اثر دستورالعمل های کانون توجه بیرونی مبتنی بر مکانیک و عملکرد در حرکت پرش عمودی: بررسی فرضیه عمل محدودشده

هدف :

در بعضی موقعیت ها هدف یک مهارت اجرای صحیح آن است و در این حالت دستورالعمل های کانون توجه بیرونی باید مبتنی بر مکانیک صحیح اجرا باشد و دستورالعمل های کانون توجه بیرونی مبتنی بر عملکرد، تاثیر مثبتی بر روی مکانیک حرکت ندارد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دستورالعمل های کانون توجه بیرونی مبتنی بر عملکرد و مکانیک در حرکت پرش عمودی: بررسی فرضیه عمل محدودشده بود.

روش ها:

 دوازده والیبالیست حرفه ای مرد به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها حرکت پرش عمودی را با تمام توان در دو وضعیت کانون توجه بیرونی (1- کانون توجه بیرونی مبتنی بر عملکرد 2- کانون توجه بیرونی مبتنی بر مکانیک) بر روی صفحه نیروسنج اجرا کردند. به منظور بررسی فعالیت الکتریکی عضله راست شکمی (RMS) از دستگاه الکترومایوگرافی که با دستگاه صفحه نیروسنج از نظر زمانی جفت شده بود، استفاده گردید. از داده های نیروی عکس العمل زمین بر اساس زمان توسط صفحه نیروسنج برای به دست آوردن فازهای زمانی مختلف پرش عمودی و محاسبه ارتفاع پرش استفاده شد.

یافته ها :

نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که ارتفاع پرش در وضعیت کانون توجه بیرونی مبتنی بر عملکرد به طور معنی داری بیشتر از وضعیت کانون توجه بیرونی مبتنی بر مکانیک بود (0/001>P). همچنین کانون توجه بیرونی مبتنی بر مکانیک نسبت به کانون توجه بیرونی مبتنی بر عملکرد موجب افزایش معنی داری در فعالیت الکتریکی عضله راست شکمی در طول فاز کانسنتریک (0/001>P) شد؛ اما تفاوت معنی داری در فاز اکسنتریک فعالیت الکتریکی عضله راست شکمی بین کانون دو وضعیت مشاهده نشد (0/05>P).<p).

نتیجه گیری :

دستورالعمل های کانون توجه بیرونی مبتنی بر عملکرد، موجب خودکاری بیشتر حرکت و بهبود عملکرد می گردد؛ اما برای بهبود مکانیک حرکت مفید نیست و باید بدین منظور از دستورالعمل های کانون توجه بیرونی مبتنی بر مکانیک حرکت استفاده شود.</p).