اثر کود زیستی بر صفات رشدی و عملکرد بادرشبو (Dracocephalam moldavica L.) در کشت مخلوط با شنبلیله

بررسی اثرات الگوهای مختلف کشت مخلوط با شنبلیله (Trigonella foenum-graecum L.) و کاربرد کودهای زیستی بر ویژگی های رشدی و عملکرد بادرشبو (Dracocephalam moldavica L.) و نیز ارزیابی سودمندی کشت مخلوط با تعیین شاخص LER از اهداف این آزمایش می باشند.

آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 15 تیمار و 3 تکرار در شهرستان مراغه در سال 1399 اجرا گردید. عامل اول الگوی کشت شامل کشت خالص بادرشبو و کشت مخلوط با شنبلیله در الگوهای جایگزینی (Mb:F) و افزایشی بود. عامل دوم تیمار کودی شامل کاربرد کود شیمیایی (CF)، کود زیستی مایکوروت (M) و تلفیق دو کود زیستی مایکوروت و بایوفارم (M+B) در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد که اثرات الگوهای کشت و تیمارهای کودی و اثر متقابل آن ها بر اغلب صفات مورد آزمایش معنی دار بودند. بیشترین شاخص کلروفیل برگ (06/39) در کشت خالص بادرشبو همراه با کاربرد کود CF و بالاترین ارتفاع بوته (cm 7/101) نیز در الگوی 1:1 و تیمار CF مشاهده شد که با تیمار تلفیقی M+B اختلاف معنی داری نداشت. بیشترین عملکرد پیکره رویشی نیز در کشت خالص و تیمارهای M+B (kg/ha 8213) و CF (kg/ha -8130) حاصل شد. در همه ی الگوهای کشت مخلوط، نسبت برابری زمین بیشتر از 1 بود و بیشترین مقدار آن (579/1) در کشت مخلوط افزایشی 100:50 مشاهده شد.

با توجه به نتایج عملکرد و نسبت برابری زمین می توان استنباط کرد که کشت مخلوط بادرشبو و شنبلیله و نیز کاربرد تلفیقی کودهای بایوفارم و مایکوروت جایگزین مناسبی برای کشت خالص و کاهش کاربرد کود شیمیایی در تولید پایدار گیاه بادرشبو می باشد.