تدوین بسته آموزش شادکامی اسلامی: ارزیابی اثربخشی آن بر سازگاری زناشویی و تاب آوری زوجین دارای تعارض زناشویی

پژوهش حاضر با هدف تدوین بسته آموزش شادکامی اسلامی و ارزیابی اثربخشی آن بر سازگاری زناشویی و تاب آوری زوجین دارای تعارض زناشویی انجام گرفت. روش پژوهش در بخش کیفی، تحلیل مضمون به روش استقرایی و در قسمت کمی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه شرق تهران در شش ماهه اول 1399 بود. در این پژوهش، 26 زوج به روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جای دهی شدند (28 نفر در گروه آزمایش و 24 نفر در گروه گواه). گروه آزمایش مداخله بسته آموزش شادکامی اسلامی (8 جلسه) را طی دو ماه دریافت کردند. پرسشنامه های مورد استفاده شامل پرسشنامه تعارض زناشویی (MCQ)، پرسشنامه وضعیت زناشویی (MSQ) و پرسشنامه تاب آوری (RQ) بود. داده ها به شیوه تحلیل واریانس آمیخته به وسیله نرم افزار آماری SPSS23 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بسته آموزش شادکامی اسلامی، از نظر متخصصان دارای روایی محتوایی و اجرایی مناسب است. همچنین نتایج بیانگر آن بود که آموزش شادکامی اسلامی بر سازگاری زناشویی و تاب آوری زوجین دارای تعارض زناشویی تاثیر دارد (0001/0>p)؛ چنان که این مداخله به بهبود سازگاری زناشویی و تاب آوری زوجین منجر شده است. براساس یافته ها، آموزش شادکامی اسلامی با ایجاد ارتباط امن، حمایت کننده و همدلانه، آموزش مفهوم بخشش، توجه به پیامدهای مثبت صبر و شناسایی توانمندی و استعدادهای ذاتی زوجین در دسترسی به شادکامی، روشی کارآمد در جهت بهبود سازگاری زناشویی و تاب آوری زوجین است.